Monthly Archives: april 2017

vluchtelingen Wij Zijn Hier kraken weer in Diemen

17991656_1482075121826046_1958016887292285748_o

Vandaag 17 april 2017 hebben wij, een groep vluchtelingen van vluchtelingencollectief ‘Wij Zijn Hier’ het pand met adres Nienoord 2 te Diemen in gebruik genomen.

Wij voelen ons gedwongen om op deze manier huisvesting te vinden omdat er behalve nachtopvang geen andere opties voor ons zijn. De nachtopvang, beter bekend als BBB, zit vol, heeft inmiddels wachtlijsten en dwingt ons om overdag op straat te zwerven zonder geld. Het geeft veel stress en we weten eigenlijk niet eens waar we naar het toilet kunnen gaan zonder geld. Ook als we ziek zijn moeten we de straat op. De nachtopvang geeft geen rust en zelfbeschikking. Er wordt ons verteld wanneer en wat we moeten eten, zelf koken is niet mogelijk.

We kunnen ook niet zelf bepalen wanneer we naar bed gaan, om 22 uur moet het helemaal stil zijn, alsof we kleine kinderen zijn. De ruimte waar we eten is veel te klein voor 90 mensen, dit geeft spanning. We doen ons best om geduldig en rustig te blijven, maar eigenlijk maakt het ons wanhopig. Het voelt als een gevangenis, ons gevoel van vrijheid en menselijke waardigheid wordt ons ontnomen.

Daarom betrekken we leegstaande panden, waar niemand iets mee doet. In ieder geval hebben we dan dag en nacht huisvesting en kunnen we ons mens voelen. We willen niet verzorgd worden, we willen de mogelijkheid krijgen voor onszelf te zorgen. Samen proberen we er het beste van te maken.

We hebben de Gemeente Amsterdam de afgelopen 4,5 jaar steeds onze situatie uitgelegd en gevraagd om ons te helpen met basale voorzieningen zoals onderdak voor dag en nacht. Maar omdat de gemeente vindt dat het de landelijke overheid is die dit probleem moet oplossen, wil de gemeente niet verder gaan dan het bieden van BBB voor een maximaal aantal mensen en zonder begeleiding naar toekomstmogelijkheden. Wat we nodig hebben is de mogelijkheid om een normaal leven op te bouwen, zoals ieder mens dat wil. We willen leven zonder angst.

Om aan een betere toekomst te kunnen werken, is het nodig om een beetje tot rust te kunnen komen. Velen van ons werken aan een hernieuwde asielaanvraag, de voorwaarden die hiervoor gesteld worden zijn niet makkelijk. Maar we weten dat het mogelijk is als we de kans krijgen; van de Wij Zijn Hier groep hebben inmiddels 82 personen alsnog een verblijfsvergunning gekregen.

Wij Zijn Hier leeft nu in meerdere kleinere woongroepen, niet meer zoals voorheen in groepen van meer dan 100 personen. Kleinere groepen maakt het samenleven makkelijker. We zijn een groep van ongeveer 50 en zullen met respect voor onze buren in ons nieuwe onderkomen gaan wonen. Het pand bevindt zich op een terrein waar in een ander pand o.a. een organisatie zetelt welke zorg verleent aan (ongedocumenteerde) vluchtelingen die te kampen hebben met psychisch trauma.

We hebben in het verleden regelmatig goede afspraken kunnen maken met pandeigenaren. We hopen hier te kunnen verblijven zolang het gebouw geen nieuwe bestemming heeft.

We verwelkomen de buren ons te bezoeken en kennis te maken. En we hopen solidariteit te ontvangen van de buurt.

Geen mens zou uitgesloten mogen worden van de maatschappij.

WIJ ZIJN HIER IN DE VLUCHT-LUMUMBA

17545139_1471984682835090_4924889925007454519_o


Vandaag hebben wij, een groep van vluchtelingencollectief ‘Wij Zijn Hier’ 2 woningen aan de Patrice Lumumbastraat 8-10 in gebruik genomen. We noemen ons nieuwe onderkomen in Amsterdam Zuidoost: Vlucht-Lumumba.

Onze groep bestaat uit 20 vluchtelingen uit Somalië. De situatie in Somalië is zeer slecht, daar bestaat geen twijfel over. We snappen niet dat Nederland denkt dat wij veilig terug kunnen gaan naar Somalië. We staan in Nederland al jaren op straat en mogen niet werken.

Wij voelen ons gedwongen om op deze manier huisvesting te vinden omdat er behalve nachtopvang geen andere opties voor ons zijn. De nachtopvang, beter bekend als BBB, zit vol, heeft inmiddels wachtlijsten en dwingt ons om overdag op straat te zwerven zonder geld. Het geeft veel stress en we weten eigenlijk niet eens waar we naar het toilet kunnen gaan zonder geld. Ook als we ziek zijn moeten we de straat op.

De nachtopvang geeft geen rust en zelfbeschikking. Er wordt ons verteld wanneer en wat we moeten eten, zelf koken is niet mogelijk. We kunnen ook niet zelf bepalen wanneer we naar bed gaan, om 22 uur moet het helemaal stil zijn, alsof we kleine kinderen zijn. De ruimte waar we eten is veel te klein voor 90 mensen, dit geeft spanning.

We doen ons best om geduldig en rustig te blijven, maar eigenlijk maakt het ons wanhopig. Het voelt als een gevangenis, ons gevoel van vrijheid en menselijke waardigheid wordt ons ontnomen.

Daarom betrekken we leegstaande panden, waar niemand iets mee doet. In ieder geval hebben we dan dag en nacht huisvesting en kunnen we ons mens voelen. We willen niet verzorgd worden, we willen de mogelijkheid krijgen voor onszelf te zorgen. Samen proberen we er het beste van te maken.

We hebben de Gemeente Amsterdam de afgelopen 4,5 jaar steeds onze situatie uitgelegd en gevraagd om ons te helpen met basale voorzieningen zoals onderdak voor dag en nacht. Maar omdat de gemeente vindt dat het de landelijke overheid is die dit probleem moet oplossen, wil de gemeente niet verder gaan dan het bieden van BBB voor een maximaal aantal mensen en zonder begeleiding naar toekomstmogelijkheden.

Wat we nodig hebben is de mogelijkheid om een normaal leven op te bouwen, zoals ieder mens dat wil. We willen leven zonder angst. Om aan een betere toekomst te kunnen werken, is het nodig om een beetje tot rust te kunnen komen. Velen van ons werken aan een hernieuwde asielaanvraag, de voorwaarden die hiervoor gesteld worden zijn niet makkelijk. Maar we weten dat het mogelijk is als we de kans krijgen; van de Wij Zijn Hier groep hebben inmiddels 81 personen alsnog een verblijfsvergunning gekregen.

Wij Zijn Hier leeft nu in meerdere kleinere woongroepen, niet meer zoals voorheen in groepen van meer dan 100 personen. Kleinere groepen maakt het samenleven makkelijker. We zijn een groep van 20 en zullen met respect voor onze buren in ons nieuwe onderkomen gaan wonen. De woningen waren voorheen onderdeel van een zorginstelling en bieden voldoende faciliteiten voor onze groep.

We hebben in het verleden regelmatig goede afspraken kunnen maken met pandeigenaren. We hopen hier te kunnen verblijven zolang het gebouw geen nieuwe bestemming heeft.
We verwelkomen de buren ons te bezoeken en kennis te maken. En we hopen solidariteit te ontvangen van de buurt.

Geen mens zou uitgesloten mogen worden van de maatschappij.