Van der Laan (links) bezoekt de Havenstraat in 2014

door supporters van Wij Zijn Hier

Een interessant interview met burgemeester Van der Laan van Amsterdam in het blad ‘Wordt Vervolgd’ van Amnesty International (1). Problematisch ook, omdat er zoveel niet klopt van wat hij zegt.

We kennen Wij Zijn Hier van binnen en van buiten, al twee en een half jaar. We voelen de noodzaak om de uitspraken van de burgemeester te nuanceren en corrigeren. We blikken terug naar eerdere situaties, zoals de Havenstraat, waar de burgemeester over spreekt. Tragisch genoeg is deze informatie in de huidige situatie van dreigende ontruimingen nog steeds volledig relevant. Er is inmiddels zoveel gebeurd met de groep Wij Zijn Hier, dat valt helaas niet in een korte tekst toe te lichten.

Allereerst de zin over de combinatie Havenstraat en terugkeer: ‘Daar waren we eerlijk in‚ en dat was ook een van de voorwaarden van Den Haag om het experiment toe te staan.’

Dit is ronduit schokkend om te lezen. Later wordt er gesproken over een aap die uit de mouw kwam.: mensen wilden niet terug. Daar hebben mensen nooit een geheim van gemaakt en ze hebben altijd uitgelegd waarom dat is, omdat het gevaar voor hun leven zou betekenen. Dat is de kern van de actie. Er kwam na de Havenstraat inderdaad een aap uit de mouw en wel uit de mouw van de burgemeester, zoals Pieter Smit ook al schreef in Het Parool op 29 augustus 2014 (2).

Er is namelijk doordringend opgeroepen te tekenen voor de Havenstraat met steeds weer de boodschap van de burgemeester: “ Nee, het gaat niet over terugkeer; het gaat over werken aan jullie toekomst, in welke vorm dan ook.” De aap die uit de mouw kwam is dat er dus wel degelijk een deal was gesloten met Teeven over terugkeer en dat de vluchtelingen door woordenspel om de tuin zijn geleid.

Dezelfde misleiding voltrekt zich nu weer met het Programma Vreemdeling. In de vergadering van de Raadscommissie Algemene Zaken van Amsterdam op donderdag 29 januari j.l. (3) werd gesproken over dit programma. Burgemeester Van der Laan heeft het over een laagdrempelig loket voor 24-uurs opvang voor mensen die willen werken aan een oplossing. Er wordt geenszins genoemd dat de enige oplossing terugkeer is. De heer Paternotte van D66 prijst zelfs dit concept, omdat hij blij is dat dit programma er komt voor mensen die willen werken aan een nieuwe asielprocedure in Nederland, omdat er zoveel mensen zijn die alsnog een status blijken te kunnen krijgen.

Nu, in het interview met Amnesty, wordt gezegd: ‘Verder komt er een plek voor mensen die willen meewerken aan hun terugkeer.’ Weer een aap uit de mouw? Dit programma gaat over het leven van mensen en heeft verstrekkende gevolgen voor hun veiligheid, hun gezondheid en welzijn, daar kan je niet zo onzorgvuldig mee omgaan of woordenspelletjes mee spelen.

Daarnaast zegt Van der Laan in het interview: ‘Daar kunnen mensen terecht die zeer kwetsbaar zijn of met grote psychische problemen kampen.’ Dat is een zin waar we in theorie veel meer mee kunnen, maar die in praktijk niet blijkt te werken. Al 2,5 jaar proberen tal van zorgverleners, de vluchtelingen zelf, ondersteuners en advocaten duidelijk te maken dat alle mensen van de groep zeer kwetsbaar zijn en / of met grote psychische problemen kampen. Het gaat om vluchtelingen, die zijn gevlucht voor gruwelijke situaties, die een traumatische vlucht hebben meegemaakt en vervolgens in Nederland in een traumatische situatie terecht komen. Bovendien zijn mensen kwetsbaar omdat ze niet mogen werken, dus geen geld hebben om overdag te overleven en geen dagbesteding. En bovendien het risico lopen gearresteerd te worden omdat ze geen papieren hebben.

Ach en dan nog een keer het tramkaartjes-verhaal. In de eerder genoemde raadsvergadering vertelde een inspreker al dat er geen tramkaartjes worden verstrekt en ontkrachtte de burgemeester dit. Vluchtelingen worden zoals gewoonlijk niet geloofd. Supporters evenmin. Gelukkig vindt de burgemeester Amnesty een belangrijke organisatie en heeft hij zijn uitspraak tegenover hen gerectificeerd. De situatie over tramkaartjes blijft tot op de dag van vandaag onduidelijk, maar we zullen de burgemeester herinneren aan zijn belofte iedere dag tramkaartjes te verstrekken.

Dan nog enkele hardnekkig terugkerende punten.

Dat Van der Laan niet blij is met de vluchtelingen van Wij Zijn Hier is niet verwonderlijk. Ze brengen immers een eerder verborgen probleem aan het licht en doen dit vanuit zijn gemeente. Om iedereen die hen in enige vorm ondersteunt als activist te kwalificeren en activisten vervolgens te bestempelen als ongenuanceerd is een merkwaardige strategie. Er is een hardnekkig probleem met het asielbeleid en in plaats van dat te onderkennen en er iets aan te doen, schuift de burgemeester het de supporters in de schoenen. Als mensen willen weten hoe het echt zit – kom dan eens langs op een van de locaties en ondervind hoe breed en divers de groep is – zowel de vluchtelingen als hun ondersteuners.

De echte activisten zijn de vluchtelingen. Die zijn deze actie begonnen en zetten hem voort. In het interview geeft de burgemeester aan zelf een activist geweest te zijn. In zijn speech in het Vluchtkantoor op 29 november 2013 meldt hij zelfs dat het aanbod van de Havenstraat deels aan hun actie te danken is. Dus nog maar eens een reactie over de voortdurende onzin over het gijzelen van vluchtelingen door activisten. Iedereen die betrokken is bij de groep weet dat de vluchtelingen de beslissingen nemen. Dat zij soms vragen om advies en dat dit advies vaak zo uiteenlopend is (gezien de diversiteit van de supporters) dat zij alsnog zelf hun afwegingen moeten maken.

Over de zogenaamde groepsdruk om niet mee te werken aan terugkeer hebben we al vaker geschreven: Dit is totale stemmingsmakerij. Supporters hebben bij ambassades geleurd voor documenten om terugkeer mogelijk te maken voor mensen die dat graag willen. Als er mensen zijn die het uiteindelijk lukt om terug te keren naar hun land en familie wordt dit gevierd en in allerlei vormen ondersteund. Dat niet veel mensen zijn teruggekeerd is correct – immers niet veel mensen zitten in de situatie dat ze terug kunnen.

Dat er kritiek is op de continue focus van het Rijk en de gemeente op terugkeer, is correct. Niet in het minst vanwege de desastreuze gevolgen die (gedwongen) terugkeer voor individuen kan hebben – dit is ook aan den lijven ondervonden door de vluchtelingen van Wij Zijn Hier. En daarnaast vanwege de omstreden praktijken waarmee de terugkeer machine te paard gaat. Van het uiteenrukken van gezinnen, tot het mishandelen van de te deporteren persoon, tot de schokkende samenwerking met dubieuze instanties en het gebruik van valse papieren (4).

Voor wat betreft de cijfers die de burgemeester noemt – deze ontkrachten wij stellig al sinds ze genoemd worden. Er wordt een getal van 60 mensen genoemd uit de Havenstraat die hadden kunnen terugkeren. Wij hebben ons altijd afgevraagd waar dit getal vandaan komt. Aan het eind van de Vluchtkerkperiode (een half jaar voor de Havenstraat) – heeft Vluchtelingenwerk Nederland in opdracht van de gemeente Amsterdam een rapport geschreven over de groep van ‘159’.

Hieruit (5) blijkt dat de meeste mensen van de groep niet terug kunnen omdat het land van herkomst hen niet terug neemt, omdat Nederland geen mensen naar het betreffende land uitzet (bijvoorbeeld vanwege oorlog) of omdat de vluchteling er groot gevaar loopt (vanwege oorlog of omdat hij hij/zij tot een onderdrukte bevolkingsgroep behoort of vanwege politieke / mensenrechtenactiviteiten). De vraag is waarom deze informatie van Vluchtelingenwerk niet in de media en in de politiek is gekomen.

Wat bedoelt de burgemeester met 60 mensen die kunnen terugkeren? Uiteraard kan er een semantische discussie worden gevoerd over de term ‘kunnen terugkeren’ – als iemand een laissez passer (benodigd reisdocument) krijgt en op het vliegtuig wordt gezet en in het land van herkomst aan komt – is dit dan terug kunnen keren? Ook als deze persoon vervolgens vervolgd, vermoord, gemarteld of opgesloten wordt?

Los van de ‘mislukte’ terugkeercijfers is de burgemeester vol lof over het project Havenstraat. Dat zijn wij ook, maar om andere redenen. Ondanks dat het de supporters heel moeilijk werd gemaakt (creatieve activiteiten zoals de behang-dag werden verboden, parkeren was lastig, bezoektijden strikt en zonder legitimatie kwam je sowieso niet binnen), hebben vrijwilligers keihard gewerkt aan een succesvol programma. Zij onderhielden contacten met hulpverleners medische en psychische zorg, dat ging niet vanzelf. Zij presenteerden een plan voor cursussen en opleidingen maar hoorden vervolgens maanden niks van de gemeente. Toen de periode al halverwege was, kwam de gemeente uiteindelijk met een plan, dat ongeveer identiek was aan het eerder gepresenteerde voorstel. Tijd vloog voorbij. Een half jaar is niet genoeg om aan de lastige bewijslast voor een procedure te werken, maar aan het eind van het half jaar telde het welzijn en de toekomst van de mensen niet meer.

De vluchtelingen startten in de Havenstraat met een nieuw trauma – namelijk moeten wonen in een gevangenis. De minimale psychologische hulp die vrijwilligers al vanaf de Vluchtkerk hadden opgezet, liep door, maar liep hierdoor wel weer een knauw op. Psychologische behandeling vanuit de gemeente startte niet tijdens de Havenstraat periode; er werden alleen intakes gedaan en behandelplannen opgesteld (en niet uitgevoerd). Na lang lobbyen kregen mensen in elk geval de mogelijkheid hun kamer van binnen af te sluiten. Aan het eind van de Havenstraatperiode heeft een groep supporters, samen met een advocaat een zeer gedegen en compleet evaluatieverslag geschreven dat er heel anders uit zag dan de evaluatie van de gemeente (6).

De burgemeester zegt moe te zijn. Maar wat denk je van de vluchtelingen? Die zijn inmiddels niet alleen maar ‘te moe voor dit gedoe’ maar uitgeput en regelmatig wanhopig. Maar zij hebben geen enkele keus, dus ze slepen zich voort. Gelukkig weten ze ergens toch steeds weer de motivatie en levenskracht vandaan te halen voor nieuwe acties, projecten en initiatieven.

Dat de mensen daarvoor bij elkaar willen blijven spreekt voor zich. Zonder zich als groep te profileren was er nooit zoveel aandacht geweest en nooit zoveel bereikt. Natuurlijk probeert de burgemeester op allerlei manieren de groep uit elkaar te krijgen. Dat was al in het tentenkamp Osdorp in de winter van 2013 toen de vluchtelingen een tijdelijk onderdak (4 weken) verspreid door het hele land werd ‘aangeboden’ en dat gebeurt nu weer met een onwerkbare nachtopvang door het hele land.

De burgemeester concludeert dat de vluchtelingen van Wij Zijn Hier tot doel hebben hier te blijven. Begint er dan eindelijk iets door te dringen? Inderdaad – vanaf het begin van de actie proberen deze mensen duidelijk te maken: Wij kunnen niet terug naar ons land van herkomst, maar ook niet naar een ander land i.v.m. de Dublin akkoorden en krijgen ook geen toestemming om hier te blijven. Waar moeten we dan zijn? Ze kunnen dus geen kant op. Dit is precies het punt dat ze willen maken. Ze vragen niet om nachtopvang, niet om brood, niet om een bad. Ze vragen om een ‘normal life’ – de mogelijkheid om (ondanks dat ze alles in hun leven verloren hebben en ondanks de trauma’s die ze met zich meedragen) een nieuw bestaan op te bouwen, zich nuttig te kunnen maken, zich erkend te voelen als mens. Daar strijden de vluchtelingen van Wij Zijn Hier voor al ruim 2,5 jaar lang. En ook weer op dit moment, met de dreigende ontruiming van de Vluchtgarage en andere locaties.

Over de reden dat ze hier in een vacuüm terecht komen, zijn de vluchtelingen ook heel duidelijk: dit komt door het gat in het Nederlandse asielbeleid. Dat de bewijslast die de vluchtelingen hebben in hun procedure vaak bijna onmogelijk is, kan iedereen beamen die ooit een vluchteling heeft proberen te assisteren bij een asielaanvraag. Als je eenmaal in de eerste procedure afgewezen bent omdat je je verhaal niet met voldoende bewijzen kon onderbouwen (bijvoorbeeld omdat je bij het vluchten voor je leven niet had bedacht je arrestatiebevel mee te nemen, je mensensmokkelaar je geen kwitantie heeft gegeven, je niet op de kaart aan kan wijzen waar je dorp ligt, omdat je nog nooit een plattegrond hebt gezien, of omdat je in je interview niet alles hebt verteld omdat je bang was), is het heel erg lastig om in een nieuwe procedure kans te maken omdat er sprake moet zijn van een nieuwe situatie.

Toch – met assistentie en de mogelijkheid om te bellen of mailen en niet dagelijks bezig hoeven te zijn met de vraag waar je vannacht slaapt – is het een stuk of tachtig mensen van de groep inmiddels gelukt om een nieuwe procedure te starten en/of om alsnog een verblijfsvergunning te bemachtigen. Dat deze mensen hier geen perspectief zouden hebben is dus totale onzin. Ook het VWN rapport geeft aan dat het grootste deel van de groep in procedure zit of bezig is met verzamelen van bewijs.

We hopen dat de burgemeester – net als wij – zeer verheugd en trots is over het feit dat tientallen vluchtelingen van de groep die ten onrechte waren uitgeprocedeerd/afgewezen, nu alsnog zijn erkend als vluchteling; ook personen die op het lijstje stonden voor terugkeer. Hoewel tragisch dat zij door het slechte Nederlandse beleid een deel van hun leven zijn verloren, kunnen zij nu in elk geval de draad weer oppakken.

Dat burgemeester Van der Laan niet over het beleid gaat, is iedereen van de groep duidelijk. Maar tegelijkertijd sprak hij dus wel met Staatssecretaris Teeven en maakte hij zelfs deals met hem over de Havenstraat. Uiteraard richt het protest van Wij Zijn Hier zich in eerste instantie op het landelijk asielbeleid. Maar dat neemt niet weg dat ook de gemeente Amsterdam zich aan gerechtelijke uitspraken en internationale verdragen dient te houden.

Gemeentes hebben een zorgplicht voor de mensen die in hun gemeenten verblijven. Als de gemeente naar de regering blijft wijzen en de regering naar de gemeente, dan blijven de getroffen mensen altijd het slachtoffer hiervan. Dit vinden wij ontoelaatbaar. Van der Laan doet alsof Amsterdam voorop loopt, maar dit is absoluut niet zo. Andere gemeenten hebben wel 24-uurs opvang en Utrecht heeft dit zelfs al vele jaren, lang voor de uitspraak van het ECSR (7).

Nederland loopt zeker niet voorop met een humaan opvangbeleid. Mensen, die in eerst aanleg afgewezen zijn, worden na een periode van 6 tot 12 weken helemaal niet meer opgevangen; in buurlanden zien we dat opvang altijd gegarandeerd blijft ook als iemand geen asiel gekregen heeft. Van der Laan verwijst in het interview naar het bestuursakkoord van 2007 en dat er daarna geen opvang geboden mocht worden door gemeenten. Amsterdam deed dit echter voor 2007 ook niet en Utrecht is het juist na 2007 gewoon blijven doen. Zo kan het dus ook.

De vluchtelingen zullen de gemeente blijven wijzen op hun plichten. In maart 2014 zei de burgemeester nog: bed, bad en brood voor jullie allemaal – dat krijgen jullie nooit.  Inmiddels is dat er. Blijkt maar weer dat mensenrechten aan de kaak stellen zin heeft.

Van der Laan vindt dat we zouden moeten dansen op de tafel met de huidige beleidsontwikkelingen, maar er moet nog heel wat gebeuren voordat wij op tafel kunnen dansen. Geen oplossingen die op papier mooi klinken maar in de realiteit de meeste mensen nog steeds op straat laat staan. Maar echte oplossingen waardoor er een einde komt aan het lijden van mensen die vast zitten in Nederland zonder papieren en zonder serieus genomen te worden.

Meer supporters om dat te bereiken (in alle mogelijke vormen) zijn daarbij van harte welkom.

1. Interview met Van der Laan in Wordt Vervolgd
2. Stuk van Pieter Smit in Het Parool
3. Raadscommissie terug te luisteren vanaf 3:00.00
4. Uitzending Nieuwsuur over delegatie uit Guinee (volledige uitzending terug te zien rechts)
5. Rapport VWN 
6. Evaluatieverslag Havenstraat
7. Beknopte informatie over uitspraak ECSR op de site van Amnesty

tot september 2012 was wij zijn hier buitengesloten van onze samenleving. niemand sprak over de mensen van de vluchtelingengroep en niemand wilde iets met ze te maken hebben. genegeerd; verstoten en doodgezwegen leefden ze verborgen in de holen en krochten van ons land tot de vluchtelingen hun banvloek niet langer meer accepteerden en hun rechten opeistten.

sindsdien is hun situatie in een stroomversnelling geraakt en breeduit in beeld gekomen: de media besteedt regelmatig aandacht aan hun lot; er zyn documentaires over ze gemaakt; tientallen fotografen en studenten kwamen over de vloer met de vluchtelingen als onderwerp van hun projecten; theatervoorstellingen en kunst performances zyn er geweest; allerlei soorten demonstraties en protestakties werden georganiseerd; vele organisaties zochten contact; van links tot rechts kwamen politici langs; tig video’s zyn er gefilmd.

op alle denkbare fronten stond wij zijn hier in het middelpunt van de belangstelling. op 1 ding na: een eigen pop song. maar nu is er dan eindelyk ook een single opgenomen over wij zijn hier door rogier pelgrim: ‘Won’t go back’ met de vluchtelingen als popsterren in de vluchtgarage . . .

steun wij zijn hier door dit nummer van rogier pelgrim te downloaden. de opbrengsten van de downloads en streams gaan naar WIJ ZIJN HIER

Wij Zijn Hier – Vluchtgarage zoekt buddy’s/sociaal juridische ondersteuners. We zijn in oktober 2014 met dit project begonnen en hebben toen 20 buddy’s geworven. Dit loopt goed en we willen nu graag meer vluchtelingen in de Vluchtgarage de kans bieden om een buddy te krijgen. Wat doet een buddy? Je gaat een of meerdere mensen individueel in hun procedure voor verblijfsrecht ondersteunen. Bijvoorbeeld door mee te gaan naar instanties, naar de advocaat, te helpen bij het verzamelen van documenten en het bieden van morele steun. Daarnaast kan je ook helpen bij het verkrijgen van toegang tot medische hulp als dit nodig is. En je kunt een luisterend oor aan iemand bieden of af en toe iets gezelligs ondernemen.

De vluchtelingen van Wij Zijn Hier in de Vluchtgarage hebben allemaal een bewogen geschiedenis. Ze hebben asiel aangevraagd, zijn afgewezen en aan de straat overgeleverd. Velen hebben daarna gezworven, soms maanden in detentie gezeten en zijn daarna weer geklinkerd (op straat gezet), omdat ze niet kunnen worden uitgezet. Sommigen zijn twee jaar in Nederland, anderen vijf, zeven jaar of meer. Uiteindelijk zijn ze bij Wij Zijn Hier in de Vluchtgarage terecht gekomen. Waar men er in ieder geval niet meer helemaal alleen voor staat, maar waar geen privacy is en veel stress.

Het merendeel is afgewezen omdat ze geen paspoort/documenten hebben om hun identiteit te bewijzen en de IND het daarom niet bewezen acht dat ze uit bijvoorbeeld Zuid Soedan, Eritrea of Zuid Somalië komen. Ze kunnen alleen opnieuw een asielaanvraag doen (herhaalde asiel aanvraag: hasa) als ze met nieuwe feiten of omstandigheden komen om hun identiteit of vluchtverhaal te ‘bewijzen’. Dat kan bijvoorbeeld een geboorteakte zijn, een woonverklaring, identiteitspapieren of een nieuwe situatie in het land van herkomst. Dat is ingewikkeld, bijvoorbeeld omdat veel familieleden ook gevlucht zijn en ze het contact zijn verloren, of omdat er geen overheid is die wil meewerken of de IND beschouwt de situatie in het land als veilig genoeg. Maar het is niet onmogelijk en veel vluchtelingen slagen er in, met behulp van een goede advocaat, een hasa in te dienen, naar het Europees Hof te gaan, een medische procedure te starten, etc. In de afgelopen twee jaar hebben ruim dertig mensen binnen Wij Zijn Hier een verblijfsvergunning veroverd. Vaak met de steun van een buddy, dat helpt! Lees hierover ook dit artikel van de Correspondent eens.

Vluchtgarage

In de gekraakte Vluchtgarage wonen ruim honderd mensen, het merendeel weet niet hoe ze verder moet. Er is een aantal supporters betrokken dat al vanaf het begin de groep ondersteunt. Die ondersteuning is vooral praktisch, bij het overleven en bij de acties. Maar we richten ons nu ook op inventariseren van de individuele juridisch procedures: is er een goede advocaat betrokken, hoe staat de zaak ervoor en wat is er nodig? Daar zoeken we nu meer ondersteuning bij: per persoon een buddy die helpt, samen het dossier doorneemt, meedenkt, meegaat naar instanties, een brug kan slaan richting de advocaat en niet onbelangrijk: een luisterend oor kan bieden. De mensen die je ondersteunt hebben meestal geen vaste verblijfplaats waar ze post kunnen ontvangen en vaak geen beltegoed en internet. Het kan al een groot verschil maken als je het doorgeefluik kan zijn in de communicatie.

De vluchtgarage wordt op dit moment met ontruiming bedreigd. Het kan dus goed zijn dat we de ondersteuning binnenkort op een andere locatie voortzetten.

Profiel buddy

We zoeken naar vrijwilligers die bereid zijn gedurende een half jaar of langer een relatie op te bouwen met een vluchteling en hun tanden willen zetten in praktische/juridische ondersteuning. Het is geen gemakkelijk werk en het vereist doorzettingsvermogen, geduld en lange adem. Soms zijn mensen er psychisch niet best aan toe, ook daar moet je mee om kunnen gaan. Het gaat om heel persoonlijke zaken, dus het is belangrijk dat er een vertrouwensband ontstaat.

Kenmerken:

• doelstelling Wij Zijn Hier onderschrijven (kijk hiervoor op de website)
• zelfstandig en integer
• communicatief vaardig en sociaal
• gevoel voor verantwoordelijkheid
• flexibele en mensgerichte instelling
• stevig in de schoenen en doorzettingskracht
• mogelijk relevante opleiding/ (werk)ervaring
• het spreken van Arabisch, Frans en andere talen is handig maar absoluut geen vereiste

Je werkt in een team waarin we op elkaar terug kunnen vallen en met elkaar meedenken. Je hoeft nog geen ervaring te hebben met de vreemdelingenwet, dat leer je gaandeweg. Het werk is divers en kan best zwaar zijn omdat de mensen met wie je werkt in een moeilijke positie zitten. Je moet ook met teleurstelling om kunnen gaan, zowel van jezelf als de persoon waarmee je werkt. Het proces is taai en vaak lukt het toch niet. Het geeft daarentegen veel voldoening als het wel lukt om perspectief in een zaak te brengen en je kunt ook veel energie krijgen van het samen strijden binnen Wij Zijn Hier voor een menswaardige behandeling van vluchtelingen.

We hebben helaas geen mogelijkheden tot onkostenvergoeding. Wel kan je hier creatief mee omgaan en bijv. vrienden en familie hierin een bijdrage vragen als ze deze zaak ook willen ondersteunen.

Intake en training

Als je er voor voelt om dit te gaan doen, houden we een kennismakingsgesprek om meer uit te leggen en te kijken of een goede match mogelijk is. Hiervoor zijn twee opties:

• Donderdag 12 maart, 19.00
• Zondag 22 maart, 12.00

Op zaterdag 11 april 2015 organiseren we een workshop ‘inleiding vreemdelingenrecht’: een juriste behandelt de hoofdlijnen van het vreemdelingenrecht (asiel en regulier) en wat je kunt doen om een goed dossier op te bouwen.

Op zaterdag 18 april zal nog een aftrap-bijeenkomst plaatsvinden, waarbij je ook hoort van wie in de Vluchtgarage jij de buddy zal worden.

Houd deze dagen indien mogelijk dus alvast vrij. Als je daarna buddy wordt kan je waar nodig terecht bij andere supporters met ervaring binnen Wij Zijn Hier. Er is niet altijd overal antwoord op soms is het ook een kwestie van proberen.

Heb je interesse? Meld je aan met een motivatie bij: wzh.tobethere@gmail.com. Het is handig voor ons om te weten welke talen je spreekt en of je wellicht kennis hebt van specifieke landen waar we mee te maken hebben (met name Oost-, Centraal-, West- en Noord-Afrika). Vragen stellen kan ook via dit mailadres.

* Wij Zijn Hier heeft op dit moment 4 locaties: Vluchtgarage, Vluchtgebouw, Smaragdgroep en Hoogoord. In alle locaties zijn buddy initiatieven

___________________
Wij Zijn Hier is een groep vluchtelingen in Amsterdam die van de Nederlandse overheid geen onderdak krijgt maar ook niet mag werken en dus op straat zou moeten leven. Hun asielverzoek is geweigerd en er wordt van hen verwacht dat ze zelfstandig Nederland verlaten. De groep heeft besloten de onmenselijke situatie waarin zij leven zichtbaar te maken, door zich niet meer te verschuilen maar juist de situatie van uitgeprocedeerde vluchtelingen in Nederland aan de kaak te stellen. Dankzij de kracht van de vluchtelingen en de hulp van vele supporters, bestaat de groep al zo’n twee en een half jaar. Wij Zijn Hier is momenteel verdeeld over verschillende locaties

Voor meer informatie: https://nl-nl.facebook.com/WijZijnHier
Documentaire Outlawed: https://www.youtube.com/watch?v=jbiaUVvC7V0

[ persbericht geschreven door joyce namens wij zijn hier ]

Vluchtgarage voorlopig niet ontruimd

Vandaag diende het kort geding tegen de Staat, aangespannen door bewoners van de Vluchtgarage tegen de aangekondigde ontruiming. De vluchtelingen werden in deze zaak bijgestaan door twee advocaten: Rahul Uppal en Pim Fischer. Mr Uppal bepleitte dat de groep op dit moment een zwaarwegend belang heeft bij het bewonen van de vluchtgarage. Een ontruiming zou grote gevolgen hebben daar er geen alternatief is dat voorziet in een plek waar gewoond kan worden. Dit recht is fundamenteel voor een menswaardig bestaan. Ieder mens heeft een plek nodig waar je onbeperkt kan zijn en rust en privacy kan vinden. De gemeente verwijst naar de sinds kort gecreëerde nachtopvang. Dit betekent echter dat mensen iedere dag weer op straat zwerven met hun koffer, zonder geld, zonder sanitaire voorzieningen, in weer en wind. Ook als men ziek is. Mensen worden op deze manier nog kwetsbaarder dan ze al zijn.

Mr. Fischer vulde aan dat er op dit moment met name tijd nodig is om te komen tot een betere oplossing in Amsterdam. We zien dat andere steden deze stap al wel gezet hebben. Internationale mensenrechtenorganisaties en waarnemers, zoals Amnesty International en speciale mensenrechten rapporteurs van de Verenigde Naties roepen Nederland op om te komen tot een voorziening die recht doet aan de door Nederland ondertekende mensenrechtenverdragen. Er is op dit moment gelukkig sprake van een positieve ontwikkeling in de rechtsspraak op dit gebied en ook het politieke debat hierover is in volle gang. We verwachten een uitkomst die beter is dan de beperkte opvang tussen 17 uur en 9 uur.

De rechter stelde voor om met elkaar in gesprek te gaan over een mogelijke oplossing. Beide partijen zijn hiermee akkoord gegaan. Wij Zijn Hier is blij dit gesprek aan te gaan en verlaat de garage graag in ruil voor adequate opvang. Een humane plek waar mensen in rust verder kunnen werken aan hun toekomst en aan hun verblijfsrechtsprocedures. Waar hun situaties serieus genomen worden en opgelopen trauma’s worden behandeld in plaats van verergerd. Want van de straat kan niets anders verwacht worden dan ellende.

De komende 4 weken worden dus opnieuw spannend. We hopen op een goede uitkomst. Als partijen er niet uitkomen zal de voorzieningenrechter alsnog met een uitspraak komen, naar verwachting op 9 maart a.s.

Om het gesprek de juiste richting op te duwen nodigen we iedereen uit voor onze demonstratie op 7 februari om 15 uur op het Museumplein in Amsterdam.

Actiegroep Wij Zijn Hier

[persbericht van WIJ ZIJN HIER naar aanleiding van fred teevens’ aankondiging tot ontruiming vluchtgarage. tekst marjan sax namens WIJ ZIJN HIER]

Verslag door Lokien

Bij binnenkomst vallen direct twee dingen op: de prachtige kerk en de fototentoonstelling van Manette die onmiddelijk de aandacht trekt. Aan wasknijpers hangt de historie van bijna 2,5 jaar Wij Zijn Hier. Een blik in de zaal vergroot die ervaring. Vluchtelingen vanuit de hele periode zijn aanwezig – sommigen van hen zitten nu in een AZC en hebben een status. Sommigen zijn bij de groep vanaf heb begin, anderen zijn recentelijker aangesloten.

Na een korte introductie vanuit de Liga voor de Rechten van de Mens en J’accuse, wordt een minuut stilte gehouden voor alle overleden vluchtelingen met de het meisje Renata als voorbeeld.

Dan volgt de officiele uitreiking van de mensenrechtenprijs aan El Mouthena en de andere aanwezige (voormalige) coordinatoren van Wij Zijn Hier. Onder luid applaus en het roepen van ‘We Are Here’ vanuit het publiek en afgesloten door een groepsfoto’s.

In zijn speach benadrukt Mouthena dat na bijna 2,5 jaar campagne voeren veel mensen over het probleem met de asielprocedure te weten zijn gekomen en dat er kleine stapjes gemaakt worden, maar dat we er nog lang niet zijn. Dat het doel is menselijke waardigheid voor iedereen. Hij benadrukt hoe het systeem mensen kapot maakt en benoemt de twee overleden leden van de groep Jean Paul en Hamza.

Ilhaam refereert aan Clara Meijer Wichman, een vrouw die zoveel voor de mensenrechten heeft betekent, en zij geeft aan hoe trots zij is om deze prijs te mogen ontvangen. Zij is een van de huidige coordinatoren van het Vluchtgebouw en – zegt ze zelf – ze vertegenwoordigt hier ook een beetje de vrouwen van de groep.

Ahmed – voormalig leider van de Somaliers, herinnert aan het begin van de beweging bij de Diakonie op het Waterlooplein en daarna in het tentenkamp Osdorp. Hij vertelt over hoe er met mensen die als gast in een land komen en asiel aanvragen, wordt omgegaan.

Ali – een van de huidige coordinatoren van het Vluchtgebouw – dankt alle supporters en mensen die al deze tijd hebben geholpen bij het zichtbaar maken van de vluchtelingen.

Younis is aanzienlijke tijd een van de gezichten van Wij Zijn Hier geweest. Hij heeft inmiddels zelf een status, meldt hij, maar hij was vandaag bij de demonstratie ‘geen vrouw in de kou’ en bezoekt soms de locaties van Wij Zijn Hier en hij roept iedereen op deze mensen te helpen.

Eric, een van de woordvoerders van de Vluchtgarage, komt te laat. Hij legt uit dat hij de weg niet wist. Ik herken zijn verhaal. Zelfs iets simpels als ergens naar toe komen, kan voor vluchtelingen zonder papieren een heel gedoe zijn – zonder internet om de route op te zoeken, of zonder geld voor een kaartje en altijd met het risico gearresteerd te worden. Hij vertelt kort over het leven in de garage in de kou, vaak zonder licht.

Marjan voert het woord namens de supporters. Zij benadrukt de diversiteit van de supporters – van mensen van de protestantse kerk tot krakers en alles wat daar tussen in zit.

De prachtige muziek van Myriam Gaasbeek – die zingt over thuis, vrede en solidariteit vormt een bijzonder intermezzo. Aan het eind zingt men gezamelijk en geeft men elkaars hand.

Het officiele gedeelte wordt afgesloten door een betoog van professor Dr Marli Huijer met een aantal zeer pakkende beeldspaken. Zo schetst zij bijvoorbeeld dat zelfs als ALLE inwoners van heel het continent Afrika naar Europa zouden migreren, het gemiddelde aantal inwoners per km2 in Europa dan rond 400 zou liggen, terwijl dat in Nederland nu rond 500 ligt en in Amsterdam zelfs rond de 5000! En dat Spinoza wordt gezien als vaderlands erfgoed, terwijl hij een derde generatie allochtoon is.

Het is tijd om niet meer te vrezen voor migratie, maar het te zien als iets moois wat veel bijzondere dingen oplevert! Zo getuigt ook weer deze avond.

De avond eindigt met een hapje en een drankje en muziek en zelfs wat dansen. En met een belangrijke mensenrechtenprijs voor Wij Zijn Hier.

Zie hier het fotoverslag

PERSBERICHT: WIJ ZIJN HIER ONTVANGT PRIJS VOOR MENSENRECHTEN

Wij zijn zeer verheugd dat de Liga voor de Rechten van de Mens en J’accuse hebben besloten dit jaar de Clara Meijer- Wichmann Penning toe te kennen aan de zelfgeorganiseerde vluchtelingengroep Wij Zijn Hier. De uitreiking zal plaatsvinden op woensdagavond 10 december 2014 in de Vondelkerk in Amsterdam (Vondelstraat 120-D). De kerk is open vanaf 18:00 en om 18:30 is de officiele opening gevolgd door de uitreiking.

De penning wordt jaarlijks toegekend aan een persoon of instelling die in Nederland en onder tegenwerking van overheid of omgeving werkt aan het aan de kaak stellen en het opheffen van de schending van mensenrechten van andere personen of groepen.

Als toelichting op de keuze schrijven de initiatiefnemers: ‘Helaas blijft het vreemdelingenbeleid en uitvoering daarvan in Nederland ernstige gebreken vertonen op het gebied van mensenrechten, waarbij van overheidswege vrijwel geen pogingen voor verbetering worden ondernomen. Daarom staan dit jaar de mensenrechten centraal van vluchtelingen die in Nederland geen verblijfsstatus hebben gekregen, maar om uiteenlopende redenen ook niet kunnen worden uitgezet. Een aantal van hen heeft het initiatief genomen om zich als groep te organiseren en in samenwerking met sympathisanten en vrijwilligers hun onmogelijke positie en mensonwaardige situatie publiekelijk onder de aandacht te brengen.’

De penning zal uitgereikt worden aan El Mouthena – een van de mensen die vanaf het begin van de zelforganisatie betrokken was en veel acties heeft georganiseerd en connecties heeft gelegd. De prijs is bedoeld voor alle betrokkenen bij Wij Zijn Hier – vluchtelingen en supporters die op verschillende wijze het asielgat onder de aandacht hebben gebracht.

De uitreiking van de prijs komt op het moment dat er een uitspraak van de Europese Raad ligt waarin Nederland op de vingers wordt getikt over het niet nakomen van Europese mensenrechtenrichtlijnen. Deze uitspraak is een van de uitvloeisels van Wij Zijn Hier. Hoewel rijk en gemeenten al enkele maanden de tijd hebben gehad om de adviezen uit de uitspraak te implementeren voordat deze openbaar werd gemaakt, is er nog steeds geen adequate opvang voor vluchtelingen zonder status, zoals de uitspraak voorschrijft.

In tegendeel: op diverse plekken in het land worden nu ideeen gevormd over nachtopvang. Dat dit absoluut geen adequate opvang is, moge duidelijk zijn. Toch al kwetsbare mensen – vaak met een oorlogsverleden of eerder misbruikt op straat – worden dagelijks op straat gezet met hun tassen. Zonder geld voor lunch, warmte of toilet en met de angst om op straat gearresteerd te worden. Zonder mogelijkheid om aan een menswaardig bestaan te werken. Een moment dus waarop weer extra duidelijk wordt hoe nodig de strijd van deze vluchtelingen is. Deze penning is een steun in de rug voor de mensen van Wij Zijn Hier en een erkenning voor de legitimiteit van hun strijd.

Na de uitreiking zullen enkele vluchtelingen en supporters van Wij Zijn Hier het woord nemen. Ook zal Wij Zijn Hier zorgen voor muzikale begeleiding bij ontvangst en na afloop van het officiele gedeelte. Een foto expositie toont 2,5 jaar protest, leven en overleven van Wij ZIjn Hier. Prof. dr. Marli Huijer zal in een lezing het beeld schetsen van een samenleving met open grenzen en wat dat vraagt van haar inwoners en de nieuwkomers.

Wij hopen eenieder die de verhalen van de vluchtelingen nog niet kent een eerste kennismaking te bieden en natuurlijk is iedereen van harte welkom ons aan te spreken na de uitreiking of later een kopje thee te komen drinken in een van onze geimproviseerde onderkomens in Amsterdam.

Lokien en Marjan namens WIJ ZIJN HIER

Brief geschreven door Marjan Sax namens de supporters van Wij Zijn Hier

Aan de leden van de Gemeenteraad – Amsterdam 2 november 2014

Geachte gemeenteraadsleden,

Wij hebben gehoord dat er, vooruitlopend op de officiële uitspraak van de Europees Comité voor Sociale Rechten (ECSR) op 10 november a.s., plannen zijn voor de opvang van ongedocumenteerden in Amsterdam. Wij willen namens de groep afgewezen maar onuitzetbare vluchtelingen van We Are Here reageren op de plannen.

Naar wij hebben begrepen zijn er bij de burgemeester ideeën over nachtopvang en ligt er ook een motie van D’66 en SP met die strekking.

Wij zijn blij dat er aandacht is bij de gemeenteraad, binnen de partijen en bij de burgemeester, en dat de gemeenteraad nu met plannen komt voor opvang voor deze groep vluchtelingen. Maar we hebben ook zorgen over die plannen.

Wij hebben veel vragen over het concept ‘nachtopvang’, want het betekent dat je iedere ochtend opnieuw op straat komt te staan. Voor daklozen betekent dit een dagelijkse confrontatie met hun falen in de maatschappij. Voor vluchtelingen betekent het dat ze iedere dag opnieuw worden gestraft voor hun vraag om hulp en dat nachtopvang leidt tot een ontheemd zijn, zonder enig zicht op een oplossing.

Volgens de burgemeester zou er geen onderscheid moeten worden gemaakt tussen basisvoorzieningen voor daklozen en voor afgewezen en onuitzetbare vluchtelingen. Afgezien van het feit dat ook voor daklozen nachtopvang een mensonwaardige behandeling is, bestaan er daarnaast wezenlijke verschillen tussen deze twee groepen.

Daklozen zijn over het algemeen in het bezit van een paspoort. Zij hebben recht op diensten van de overheid, zoals het aanvragen van een uitkering; zij kunnen werken en studeren en gebruik maken van een netwerk van hulporganisaties, zoals het Leger des Heils of de Regenbooggroep.

De situatie van de afgewezen en onuitzetbare vluchtelingen is compleet anders. Zij hebben helemaal geen papieren, geen verblijfsrecht, en zijn daardoor uiterst kwetsbaar. Zij zijn bang op straat, want kunnen ieder moment door de politie worden opgepakt en maanden in detentie worden geplaatst, zoals het overgrote deel van de asielzoekers van We Are Here ook is overkomen. De straat is voor hen overdag een heel onveilige plek.

Naast het gegeven dat het vanaf de straat onmogelijk is om aan een toekomst te werken (en dus ook aan de beëindiging van de opvang), zijn vluchtelingen extra kwetsbaar op straat door het ontbreken van een netwerk, de meesten spreken de taal niet, en zij zijn daardoor een makkelijk doelwit voor uitbuiting en prostitutie.

Voor diegenen die kampen met een trauma opgelopen door arrestatie, opsluiting, marteling of verkrachting is zo’n situatie desastreus. Niet alleen wordt behandeling onmogelijk, maar het overdag rondzwerven zal dit trauma doen toenemen. Er bestaat ook geen passend netwerk van organisaties die ondersteuning en voorzieningen bieden en individueel toegespitste hulp beschikbaar heeft overdag. Voor zover die schaarse hulp er wel is, zal het voortdurende wel opvang/geen opvang, wel hulp/geen hulp voor hulpverleners onmogelijk maken een vertrouwensrelatie op te bouwen.

Voor de vluchtelingen is alleen een slaapplaats geen vooruitgang vergeleken bij de situatie waar ze zich nu in bevinden. Door de asielzoekers van We Are Here is dan ook vooral met angst op de plannen voor nachtopvang gereageerd. Ze blijven nog liever in een lekkende en koude Vluchtgarage, dan overdag de straat op te worden gejaagd.Waar moeten ze overdag naar toe in de winter, in weer en wind, met hun tassen en koffers? Allemaal naar de Openbare Bibliotheek? Schuilen in een bushokje?

En hoe lang moeten ze in deze uitzichtloze situatie zien te overleven?

Er wordt op deze manier op geen enkele manier recht gedaan aan het probleem waar de vluchtelingen van We Are Here al meer dan twee jaar actie voor voeren, nl. de erkenning dat zij vaak ten onrechte zijn afgewezen en dat zij nergens heen kunnen, omdat zij onuitzetbaar zijn.

In de afgelopen twee jaar zijn ruim 30 asielzoekers er in geslaagd een verblijfsvergunning te veroveren en op dit moment zijn meer dan40 mensen bezig een nieuwe asielaanvraag in te dienen of documentente verzamelen. Dat is een uiterst langdurige, tijdrovende en bureaucratische weg, die niet kan worden bewandeld door mensen die overdag op straat moeten zwerven.

Kortom, van basisveiligheid en een perspectief op de toekomst voor deze kwetsbare groep asielzoekers, die al twee jaar van hot naar her trekt, komt met nachtopvangniets terecht. Wij vragen dan ook aan de Gemeenteraad om adequate opvang envoorzieningen, conform de minimum standaard uit de opvangrichtlijn van de EU. Daarin kunnen mensen, ongeacht hun status, aanspraak maken op basale voorzieningen, ook overdag. Wij wijzen er op dat in andere grote steden al verdergaande stappen zijn ondernomen in deze richting.

Graag willen supporters en vluchtelingen van We Are Here betrokken worden bij overleg om een goedkope vorm van onderdak te realiseren. Op dit moment is de groep van We Are Here verspreid over een aantal locaties en dat werkt goed. Kleinere groepen zijn evenwichtiger en maken bijvoorbeeld dure bewaking overbodig en zelfs ongewenst. We zouden het liefst een aantal kleinschalige opvangplekken zelf willen runnen, met steun van een coördinator. Geen peperdure beveiliging die de kosten de pan uit doen rijzen, maar simpel en adequaat. Om dit te realiseren zouden we dan ook graag willen dat de eerdere communicatie met asielzoekers en vrijwilligers weer opgepakt wordt en gebruik wordt gemaakt van de aanwezige expertise en inzichten.

Wij hopen dat de Gemeenteraad de juiste stappen wil nemen om tot een menswaardige oplossing te komen.

Met vriendelijke groet,

De vrijwiiligers/supporters van We Are Here.

[english below]

oproep van de vluchtgarage:

‘Buddies’ gezocht.

Wij Zijn Hier, locatie vluchtgarage*, zoekt buddies/sociaal juridische ondersteuners. Je gaat een of meerdere mensen individueel in hun procedure voor verblijfsrecht ondersteunen. Bijvoorbeeld door mee te gaan naar instanties, naar de advocaat, te helpen bij het verzamelen van documenten en het bieden van morele steun. 

De vluchtelingen van Wij Zijn Hier in de Vluchtgarage hebben allemaal een bewogen geschiedenis. Ze hebben asiel aangevraagd, zijn afgewezen en aan de straat overgeleverd. Velen hebben daarna gezworven, soms maanden in detentie gezeten en zijn daarna weer geklinkerd (op straat gezet), omdat ze niet kunnen worden uitgezet. Sommigen zijn twee jaar in Nederland, anderen vijf, zeven jaar of meer. Uiteindelijk zijn ze bij Wij Zijn Hier in de Vluchtgarage terecht gekomen.

Het merendeel is afgewezen omdat ze geen paspoort/documenten hebben om hun identiteit te bewijzen en de IND hen niet wil geloven dat ze uit bijvoorbeeld Zuid Sudan, Eritrea of Zuid Somalië komen. Ze kunnen alleen opnieuw een asielaanvraag doen (herhaalde asiel aanvraag: hasa) als ze met nieuwe feiten of omstandigheden komen om hun identiteit of vluchtverhaal te ‘bewijzen’.  Dat kan bijvoorbeeld een geboorteakte zijn, een woonverklaring, identiteitspapieren of een nieuwe situatie in het land van herkomst. Dat is ingewikkeld, bijvoorbeeld omdat veel familieleden ook gevlucht zijn en ze het contact zijn verloren, of omdat er geen overheid is die wil meewerken of de IND beschouwt de situatie in het land als veilig genoeg. Maar het is niet onmogelijk en veel vluchtelingen slagen er in, met behulp van een goede advocaat, een hasa in te dienen, naar het Europees Hof te gaan, een medische procedure te starten, etc. In de afgelopen twee jaar hebben tientallen mensen binnen Wij Zijn Hier een verblijfsvergunning veroverd. Vaak met de steun van een support/buddy, dat helpt!

Vluchtgarage

In de Vluchtgarage wonen ruim honderd mensen, het merendeel weet niet hoe ze verder moet. Wij, supporters van het eerste uur, zijn aan het inventariseren of ze een advocaat hebben, of een nieuwe moeten zoeken, hoe hun zaak er voor staat en hoe ze eventueel verder kunnen en willen. Voor die mensen zoeken we nu individuele ondersteuning: een buddy die ze begeleidt, samen het dossier doorneemt, meedenkt, meegaat naar instanties, een brug kan slaan richting de advocaat en niet onbelangrijk: een luisterend oor kan bieden. De mensen die je ondersteunt hebben meestal geen vaste verblijfplaats waar ze post kunnen ontvangen en vaak geen beltegoed en internet. Het kan al een groot verschil maken als je het doorgeefluik kan zijn in de communicatie.

We zoeken dus naar vrijwilligers die bereid zijn gedurende een half jaar of langer een relatie op te bouwen met een vluchteling en hun tanden willen zetten in praktische/juridische ondersteuning. Het is geen gemakkelijk werk en het vereist doorzettingsvermogen, geduld en lange adem. Soms zijn mensen er psychisch niet best aan toe, ook daar moet je mee om kunnen gaan. Het gaat om heel persoonlijke zaken, dus het is belangrijk dat er een vertrouwensband ontstaat.

Profiel buddy

• doelstelling Wij Zijn Hier onderschrijven
• zelfstandig en integer
• communicatief vaardig en sociaal
• gevoel voor verantwoordelijkheid
• flexibele en mensgerichte instelling
• stevig in de schoenen
• mogelijk relevante opleiding/ (werk)ervaring

Je werkt in een hecht team waarin we op elkaar terug kunnen vallen en met elkaar meedenken. Het werk is heel divers en kan best zwaar zijn omdat de mensen met wie je werkt in een moeilijke positie zitten. Je moet ook met teleurstelling om kunnen gaan, zowel van jezelf als de persoon waarmee je werkt. Het proces is taai en vaak lukt het toch niet. Het geeft daarentegen veel voldoening als het wel lukt om perspectief in een zaak te brengen en je kunt ook veel energie krijgen van het samen strijden binnen Wij Zijn Hier voor een menswaardige behandeling van vluchtelingen.

We hebben helaas geen mogelijkheden tot onkostenvergoeding. Wel kan je hier creatief mee omgaan en bijv. vrienden en familie hierin een bijdrage vragen als ze deze zaak ook willen ondersteunen.

Intake en training

Als je er voor voelt om dit te gaan doen, houden we een intake gesprek om meer uit te leggen en te kijken of een goede match mogelijk is.

Op zaterdag 18 oktober organiseren we een workshop ‘inleiding vreemdelingenrecht’: een juriste behandelt de hoofdlijnen van het (vreemdelingenrecht asiel en regulier) en wat je kunt doen om een goed dossier op te bouwen. Houd deze dag dus alvast vrij. Als je daarna buddy wordt kan je waar nodig terecht bij andere supporters met ervaring binnen Wij Zijn Hier. Er is niet altijd overal antwoord op soms is het ook een kwestie van proberen.

Heb je interesse? Meld je aan met een motivatie bij: wzh.tobethere@gmail.com. Het is handig voor ons om te weten welke talen je spreekt en of je wellicht kennis hebt van specifieke landen waar we mee te maken hebben (met name Oost-, Centraal-, West- en Noord-Afrika).

(*) De vluchtelingen binnen de andere locaties hebben veelal al een buddy. In de periode van de Vluchtkerk zijn er veel vrijwilligers samen gaan werken met de vluchtelingen en zich voor hun zaken gaan inzetten. Dit heeft vruchten afgeworpen. Daarom willen we de mensen in de Vluchtgarage nu ook deze kans geven. We houden de behoefte bij de andere locaties ook in de gaten en bij voldoende aanmeldingen kunnen er buddies doorschuiven.

+ + + + ENGLISH + + + +

‘Buddies’ wanted

We Are Here, branch “Vluchtgarage”, is looking for buddies/socio-legal volunteers. You will support one or more persons in their judicial asylum procedures, on an individual basis. You accompany people on their visits to agencies and lawyers, help to gather documents and offer moral support.

The refugees of We Are Here in the “Vluchtgarage” all have a daunting story. They asked for asylum, were rejected and were put on the street. Many subsequently roamed the streets, some were put in detention for a while and were then released again, forced to ramble because the state failed to return them to their countries of origin. Some are in the Netherland for two years, some for five, seven or more. Finally, they ended up with We Are Here in the Vluchtgarage.

The asylum request of most of the people in the Vluchtgarage was denied because they do not have identity papers (passport or other documents), and the Dutch Immigration Board (IND) doesn’t believe they come from for instance South Sudan, Eritrea or Southern Somalia. They can only submit a repeated asylum request (in jargon: hasa) if they can submit new facts or circumstances that ‘prove’ their identity or the original account of their flight (for example a birth certificate, a residency statement, identity papers or a changed situation in the country of origin).

This is complicated: in a lot of cases family members also fled and contact with them is lost, some countries of origin do not want to cooperate with refugees, and often the IND thinks a country is safe to return to. This is not to say that it is impossible, and we have seen many refugees succeeding (with assistance of a good lawyer) to submit a hasa, go to the European Court, start a medical procedures, et cetera. Dozens of people within We Are Here have gained a residence permit in the past two years, often supported by a buddy. It really helps!

Vluchtgarage

About a hundred people live in the Vluchtgarage. The majority does not know what to do next. We, the supporters that were there at the beginning are reviewing if they have a lawyer, if they need a new lawyer, if there is progress in their legal case, which ways they can make progress and which path they themselves want to pursue. For these people we need individual support: a buddy that offers guidance, reviews the files, reflect on the case with the refugee, joins the refugee to visit agencies, work in liaison with the lawyer, and importantly: lend an ear to the refugee. The people you support mostly don’t have a steady place where they can receive their mail. They have sparse access to phone credit and internet. Maintaining communication, functioning as a “pass through”, can make all of the difference.

We are looking for volunteers who are prepared to build a relationship with a refugee for half a year or longer. Volunteers who are prepared to make an effort in practical and judicial support. The tasks are not easy and require commitment, patience and resilience. Some people are not in a good psychological state. You need to be able to handle this. The matters at hand are very intimate, it is important that you can build a relationship based on trust.

Profile buddy

As a buddy, you…

– support the aims of We Are Here
– work independently and with integrity
– are an able, social communicator
– have a sense of responsibility
– are flexible and people-minded
– are strong and confident
– possibly have a relevant education or (work) experience

You work in a close team where we can depend on each other. The work varies greatly and can be tough because the people you work with are in a difficult position. You have to be able to handle disappointments for yourself and for the people you work with. The process is tough and tiresome. You often don’t succeed. On the other hand, it gives pride and satisfaction if you pull through and give people a perspective. Furthermore, you can be energized by fighting together with We Are Here for human dignity for refugees.

To our regret, we don’t have the possibility to reimburse costs. You can handle this with creativity, and ask friends and family to make a contribution to the case.

Intake and training

If you think you want to take up the role of buddy, we’d like to meet you! In an intake we try to explain more about your role as buddy and try to make a match.

Saturday October 18, we hold a workshop ‘Introduction immigration law’: an expert will update the participants on the outline of immigration law (both regular and asylum). She will teach how to create a good file. Keep this date clear in your schedule! If you become a buddy but cannot attend the workshop, you can also draw on the experience of other supporters of We Are Here. And in any case, sometimes you just need to try to find a solution because in many cases no one has an answer fit to your question.

Are you interested? Apply with an email stating your background and motivation. Send it to wzh.tobethere@gmail.com. It is convenient for us to know which languages you speak, and if perhaps you have specific knowledge on certain countries we are dealing with (predominantly Africa below the Sahara).

(*) The refugees at the other locations of We Are Here mostly have a buddy. In the period of the Vluchtkerk, many volunteers started to support refugees and have taken an interest in their cases. This has been successful. Now it is time to give the people in the Vluchtgarage their chance for progress. We monitor the needs of the people in other locations. If we get enough applicants we can also match buddies with other refugees of We Are Here.

Dear supporters, readers and followers…

It’s been quite a long week for us @Vluchtgebouw only finding that some other necessary provisions are lacking.
So, we would like to inform you once again that we are in need of:
-Breads
-Milk
-Drinks (water,juices)
-Meat (cow,goat,sheep & chicken)
-Fruits
-Vegetables
-Rice
-Pasta’s
-Eggs

*For more infos & donnations:
Contact with coordinators: –

Ali 06 81 742 840
– Mouthena 06 85 602 714
-Attas 06 86 352 948

Account Number: NL75INGB0004253090, ITHAKA, o.v.v Vluchtgebouw

Thank you once again “We Are Here Group”.

Op 1 september is de website: vluchtgroepamsterdam.amnesty.nl officieel online.

Deze website van Amnesty International moet het draagvlak in Nederland voor de toekenning van mensenrechten aan ‘ongedocumenteerden’ vergroten.

De site biedt de uitgeprocedeerden van ‘Vluchtgroep Amsterdam’ een podium. Zij krijgen middels de site een stem en een gezicht voor al die mensen die hen niet kennen, maar vaak wel een (uitgesproken) mening over ze hebben.

Het is een VERHALENwebsite en de verhalen zijn die van mensen van de Vluchtgroep. In hun ‘Vluchtverhalen’ vertellen zij openhartig over wie ze zijn, wat ze hebben meegemaakt voordat ze in Nederland asiel vroegen en wat er daarna is met ze is gebeurd.

Daarnaast verhaalt schrijver/ journalist Jonneke van Wierst over het leven van de mannen in de Vluchtgarage. Al vanaf januari schrijft zij op wat de mannen daar zoal meemaken en wat zij meemaakt met hen in het ‘Vluchtjournaal‘.

Het is de bedoeling dat de site de komende maanden verder groeit: er komen nog ‘Vluchtportretten’, ‘Vluchtvideo’s’ en ‘Vluchtfoto’s’. Het wordt een ‘storytelling’-site die niet alleen het ‘gewone’ publiek moet dienen, maar ook professionals, beleidsmakers en journalisten. Ofwel: iedereen die er een mening over ‘uitgeprocedeerden’ op na houdt zonder ooit de ‘vluchteling-experience’ te hebben ondergaan.

Iedereen wordt van harte uitgenodigd het adres van de site te delen/ verspreiden onder zijn/ haar vrienden- en kennissenkring.

in het parool van vrijdag 29 augustus werd onderstaand bericht geplaatst van pieter smit die vrijwilliger is bij WIJ ZIJN HIER. pieter gaat in op de uitspraken van burgemeester van der laan tijdens de gemeenteraadsvergadering van donderdag 28 augustus waar de burgemeester niet in zijn eerste leugen is gestikt. 

VAN DER LAAN IN DE FOUT

Op Sinterklaasavond 2013 zou de burgemeester met de havenbaronnen dineren in het Okura. In plaats daarvan sprak hij in een koud, stinkend kraakpand een groep onuitzetbare vluchtelingen toe: “Nee! Vertrouw me nou! Die nieuwe opvang in de Havenstraat gaat niet over terugkeer. Het gaat puur over werken aan je toekomst. Waar die ook ligt!” Zo staat het op band.

Gisteren in de gemeenteraad zei dezelfde burgemeester over die zelfde mensen en dezelfde opvang: “Het doel van het experiment was terugkeer, en is mislukt omdat ze niet meewerkten aan hun terugkeer.” Sinterklaas ontmaskerd door zichzelf.

Er passeerde daarna nog een hele stoet aan onjuistheden. Van der Laan was boos, zei hij, omdat de vluchtelingen geweigerd hadden, zich te laten keuren voor medische opvang. Het omgekeerde is waar: De vluchtelingen waren al gekeurd, maar de burgemeester wilde zo veel mogelijk van hen op straat zetten. Dus moesten ze gekeurd worden met de vraag: “Wie van hen kunnen op straat overleven?” Aanvankelijk weigerde de GGD hier aan mee te doen.
De burgemeester suggereerde ook dat er diverse mensen die wel tekenden, medische opvang gekregen hadden. Ook dat is onjuist: geen enkele afgewezen vluchteling heeft medische opvang gekregen. In plaats daarvan kregen enkelen na een paar weekjes daklozenopvang voor maximaal 12 weken opvang in een uitzetcentrum, allemaal met terugkeerregime. Daarna moeten ze weer, onbehandeld, op straat.

Maar ik was werkelijk geschokt, toen de burgemeester stelde dat gebleken was dat 60 mensen hadden teruggekund; omdat ze dat weigerden, was het experiment mislukt. Hierdoor konden de bewoners van de Vluchtgarage niet doorschuiven naar de Vluchthaven. Hij suggereerde dat als die 60 niet geweigerd hadden, Hamza, (de asielzoeker uit de Vluchtgarage die na een vechtpartij overleed, red.) misschien nog geleefd zou hebben.

Al jaren roepen Amnesty International, Vluchtelingenwerk Nederland, de Verenigde Naties, en een lange stoet Europese rechters en instituties, dat veel afgewezen asielzoekers niet terug gestuurd mogen worden, vanwege een reëel risico in een onmenselijke situatie terecht te komen.

Dat lapt staatssecretaris Fred Teeven finaal aan zijn laars. En in zijn kielzog Van der Laan. Ze verwijzen steeds naar het buiten schuld-loket, waar je je pas mag aanmelden, als je tekent voor terugkeerdwang. De onmenselijkheid van het terugkeertraject begint al in Nederland.

De belangrijkste uitkomst van het experiment Havenstraat was dat bleek dat van die zestig die van de huidige asielregels terug moesten tweederde niet terug kon. Ofwel omdat hun land weigerde mee te werken of vanwege die onmenselijke situatie.

Wij vinden het onbegrijpelijk dat een burgemeester die vaak gepassioneerd over de afgewezenen spreekt, op dit punt er niet in slaagt de werkelijkheid onder ogen te zien.
Hamza zag die werkelijkheid wel onder ogen. Elke dag. Nu is hij dood.

[persbericht WIJ ZIJN HIER]

Ons verdriet is groot. Een van onze broers is gisterenavond overleden. Nasir Galid was 32 jaar en een vluchteling afkomstig uit Somalië. Na een zeer te betreuren ruzie in de Vluchtgarage raakte hij gewond; hij overleed in het AMC na vijf dagen in coma gelegen te hebben.

De vluchtelingen in de Vluchtgarage leven onder grote spanning en hele slechte leefomstandigheden. Er zijn geen toereikende basisvoorzieningen en de dagelijkse stress onder de vluchtelingen, die in Nederland geen verblijfstatus hebben, is groot. Hun toekomst is onzeker en de situatie is uitzichtloos. Ze kunnen geen kant op en hebben geen mogelijkheid om zelf iets aan hun situatie te verbeteren. Al meerdere malen luidden organisaties als Amnesty International, het College voor de Rechten van de Mens, Kerk in Actie, Vluchtelingenwerk, Stichting Los en diverse lokale en landelijke politieke partijen de noodklok.

Ook de supporters van Wij Zijn Hier hebben steeds hun ongerustheid over de situatie geuit. De verschrikkelijke omstandigheden zijn de belangrijkste oorzaak dat conflicten hoog oplopen. Dit valt de vluchtelingen niet aan te rekenen. Zij verdienen goede opvang en een goede psychologische behandeling voor hen die dit hard nodig hebben.

Alle vluchtelingen en supporters van Wij Zijn Hier zijn intens verdrietig en denken aan Nasir en zijn familie. Wij zijn nu druk met het regelen van zijn begrafenis. Wij hopen dat wij op een waardige manier afscheid kunnen nemen van onze broer en dat Nasir een goede rustplaats zal krijgen. Zodra er meer informatie is over de uitvaartdienst en wat er verder nodig is laten wij dat weten.

Iedereen bedankt voor uw steun, medeleven en respect.

Moge Nasir rusten in vrede.

Wij Zijn Hier groep

Our grief is great. One of our brothers is yesterday evening died. Naser Guliid was 32 years of age and a refugee from Somalia. After a very unfortunate quarrel in flight garage he was wounded; He died in the AMC to have located in coma after five days. The refugees in flight garage living under great tension and very bad living conditions. There are no adequate basic services and the daily stress among the refugees, who have no residence status in Netherlands is great. Their future is uncertain and the situation is hopeless. They can nowhere to go and have no ability to own something to improve their situation. NGO’s such as Amnesty International were ringing on several occasions, the College of human rights, Church in action, Refugee Council, Foundation and various local and national political parties sound the alarm.

We Are also supporters of Here have consistently expressed their concern about the situation. The terrible conditions are the main cause that conflicts high. This is not to count the refugees. They deserve good care and a good psychological treatment for those who desperately need.

All refugees and supporters of we are here are intensely sad and think of Nasir and his family. We are now busy with arranging his funeral. We hope that we can take farewell with dignity of our brother and that N will get a good resting place. When more information is about the funeral service and whatever else is needed let us know.

Thank you all for your support, compassion and respect.

May naser rest in peace.

We are here group

Dear followers and supporters,

Thank you very much for your support of more than two years, for everything you brought and you keep on bringing to us. Now that we have a hard moment than before, Now that we are tired and sick, now that the government is punishing us and now that we cannot go back to our respective countries, we turn ourselves towards you, the people of the Netherlands. Knowing that we cannot stay here, and we cannot go to other EU countries due to the EU Dublin’s agreement (law) what are we going to do? We need politically your support more than before.

When we come to Vlucht School in Zuidelijke wandelweg, the Gemente decided to leave us staying in the Vlucht School until last Monday when suddenly and surprisingly the gemente decided that we have to free the building on Friday of this week. Hence, two days the Gemeente decided to evict us because if we do not leave the school building where we are actually squatting, we would be considered as criminals on Friday.  ‘’We are here’’ group decides to stay until police arrest us because we do not have any other options, we are tired and sick. Yesterday at five o’clock, the Gemente decided not to arrest us but rather to evict and put us on the street. Now that it’s very cold and raining what are going to do? We do not have any other alternative. We need your support at all levels, even politically!!

We are not radical group and we do not want to do radical actions. We came here to get peace and security.  So we deserve to have the minimum right like you. Yesterday the gemente decided to leave us staying in the Vlucht School Zuidelijke wandelweg until Saturday morning at 07.00 am, when the police will come to evict us from the building.

Please, we call you for coming to support us on Saturday this week at 07.00 am. We do not want confrontation with the police or the Government. We just want normal live.

We are here group.

Bericht van onze advocaat:
Vandaag heeft het bestuur van stichting KOLOM voor speciaal onderwijs, aangifte gedaan van de kraak. De officier van justitie heeft naar de bewijzen gekeken en heeft besloten om over te gaan op een spoedontruiming. Morgen zal er politie langskomen om te vertellen dat de groep het pand aanstaande vrijdag moet verlaten. 
Morgen komt de advocaat langs om verder uitleg te geven.

Message from our laywer:
Today the board of KOLOM foundation for special education made a declaration of the squat of the school. The public prosecutor decided for an emergency eviction after seeing the proof of the plans of the building. Tomorrow police will stop by the vluchtschool to tell everyone to leave the building within two days, so this friday.

Tomorrow the lawyer will also stop by to explain the situation.

peace ,love and freedom

Beste lezers, supporters en volgers …

We willen graag de leden van de Kerk De Bron te bedanken voor hun steun aan ons met het vervoer.

Dus, moeten jullie al weten dat hebben we al onze resterende koelkasten, tv’s … hersteld van de magazijn waar ze in veiligheid werden gehouden.

Bedandt allen nogmaals voor alles wat jullie doen voor ons.

ActieGroep “Wij Zijn Hier”

Dear readers, supporters & followers..

We would like to thank members of Church De Bron for their support for providing us with transport.

So, you should all know that we already got our remaining fridges, tv’s… from the store where they were kept in safety.

Thank you all again for everything you are doing for us.

Action Group “We Are Here”

Beste lezers, supporters en volgers …

Graag willen wij u informeren dat we vanaf nu een aantal dragers hebben gekregen van verschillende sectoren van Amsterdam en daarbuiten …

Daarom zijn we ontbreken opslagplaats voor vers vlees en andere dingen die moeten worden ook gehouden op dezelfde manier als vers.
Dus, wij verzo
eken van u als u voor ons regelen een busje of een vrachtwagen om enkele resterende koelkasten van ons ophalen.

Nogmaals bedankt voor uw steun en medewerking.

Contact:
-Attas: 06- 86 352 948
-Ali: 06- 81 742 840
-Mouthena: 06- 48 200 967
-Abebe :06-84 161 453

Dear readers, supporters & followers…

We would like to inform you that from now on we have gotten some supports from different sectors of Amsterdam and beyond…

Therefore, we are lacking storage place for fresh meat and other things that need to be also kept the same way as fresh.

So, we are requesting from you if you arrange for us a van or a truck to pick some remaining fridges of us.

Thank you again for your support & collaboration.

Contact:
-Attas: 06- 86 352 948
-Ali: 06- 81 742 840
-Mouthena: 06- 48 200 967
-Abebe :06-84 161 453

Chers lecteurs, sympathisants et partisans …

Nous tenons à vous informer qu’à partir de maintenant nous avons obtenu quelques supports de différents secteurs d’Amsterdam et au-delà …

Par conséquent, nous manquons de lieu de stockage pour les viandes fraîches et d’autres choses qui doivent être aussi gardé la même manière que frais.

Donc, nous demandons de vous si vous pourriez organiser pour nous une fourgonnette ou un camion pour ramasser certains réfrigérateurs restants de nous.

Merci encore pour votre soutien et collaboration.

Contact:
-Attas: 06- 86 352 948
-Ali: 06- 81 742 840
-Mouthena: 06- 48 200 967
-Abebe :06-84 161 453

peace,love and freedom
action group of we are here

http://freedomnotfrontex.noblogs.org/post/2014/07/27/statement-el-mouthena/

Uitnodigen:

Wij nodigen jullie van harte uit om het feest met ons te vieren op maanddag.

Datum:28-07-2014 Tijd:van 15.00uur tot en met 21.00 uur in vluchtopvang Linnaeshof 4.

U bent van harte welkom en als je wilt,kun je iets meenemen.

Contact:
-Attas: 06- 86 352 948
-Ali: 06- 81 742 840
-Mouthena: 06- 48 200 967
-Ilhaam: 06- 86 434 881
-Abebe :0684161453

Invitation:
We cordially invite you to celebrate the festivity of breaking the fast “Eid El-Fitr” with us at Monday.

Date:28-07-2014 Time:15.00-21.00 in the vluchtopvang Linnaeshof 4.

You are welcome, and you can bring something if you whould like.

Contact:
-Attas: 06- 86 352 948
-Ali: 06- 81 742 840
-Mouthena: 06- 48 200 967
-Ilhaam: 06- 86 434 881
-Abebe :0684161453

Beste lezers, supporters en volgers …

Het is een groot gevecht voor het proberen om onze plaats leefbaar te houden en we weten dat soms moeten we ons best doen om het zo schoner mogelijk.
Dus, voor dat we graag van u om ons te voorzien van een aantal tools voor het schoonmaken van de “Badkamers” en indien mogelijk voor degenen die ook kan vinden ons wat “Wasmachines”.
Ook zonder forgeting dat we dat we nog steeds in de behoefte van alle vervoer betekent voor koelkasten van een aantal locaties in Amsterdam te verzamelen.

De belangrijkste componenten voor de badkamers:

-Rode emmers “Speciale kleuren” voor de badkamers niet te worden gebruikt in andere kamers.
-Bezems
-Ruitenwissers
-Luchtverfrissers
-Toilet papier
– … etc

Contact:

-Ali: 06- 81 742 840

-Attas: 06- 42 744 222

-Mouthena: 06- 48 200 967

Wij danken u nogmaals voor uw steun en gezegend worden …!!!

Dear readers, supporters & followers…
It’s been a big fight for trying to keep our place liveable and we know that sometimes we have to do our best to make it as cleaner as possible.
So, for that we would like from you to provide us with some cleaning tools for the “Bathrooms” & if possible for those who can also find us some “Washing Machines”.
Also, without forgeting that we that we are still in need of any transport means to collect fridges from some locations in Amsterdam.

The most important stuffs for the bathrooms:

-Red buckets “Special colour” for the bathrooms not to be used in other rooms.
-Brooms
-Wipers
-Air Refresheners
-Toilet papers
-…etc

Contact:

-Ali: 06- 81 742 840

-Attas: 06- 42 744 222

-Mouthena: 06- 48 200 967

We thank you again for your support & be blessed…!!!

Chers lecteurs, sympathisants et partisans …

Il a été un grand combat pour essayer de garder notre place vivable et nous savons que, parfois, nous devons faire de notre mieux pour la rendre aussi propre que possible.
Donc, pour ca nous voudrions de vous pour nous fournir des outils de nettoyage pour les “salles de bain” et si possible pour ceux qui peuvent aussi nous trouver des “machines à laver”.

Aussi, sans forgeting que nous que nous sommes toujours dans le besoin d’un moyen de transport pour recueillir les réfrigérateurs de certains endroits à Amsterdam.

Les outils les plus importants pour les salles de bains:

-Seaux rouges “couleur spéciale” pour les salles de bains ne doivent pas être utilisés dans d’autres chambres.
-Balais
-Essuie-glaces
-Purificateur d’air
-Papiers de toilettes
– … etc

Contact:

-Ali: 06- 81 742 840

-Attas: 06- 42 744 222

-Mouthena: 06- 48 200 967

Nous vous remercions encore pour votre soutien et soyez bénis…!!!

Bewoners van de Vluchthaven kondigen aan vandaag, woensdag 9 juli, om 17 uur het gebouw te verlaten. Ze wachten ontruiming niet af en zullen de straat op gaan omdat ze daartoe gedwongen worden.

De groep Wij Zijn Hier roept op om vanmiddag steun te komen betuigen en met hen mee te gaan de straat op. Voor vannacht zullen er matjes, dekens, slaapzakken en bescherming tegen regen nodig zijn. Als je deze spullen kunt doneren, graag!

* * * * * * E N G L I S H * * * * * *

The people of We Are Here who live in the former prison in the havenstraat are forced by the city and the owner of the building -the state- to leave the place today. They have been told that if they stay after today, Wednesday July 9, they will be arrested and put in foreigners’ detentions.

The refugees call for support to be with them when they go on the streets today at 17.00. For tonight they will need inflatable matresses, sleeping bags, blankets and rain cover supplies.

Solidariteits Maaltijd / Iftar WE ARE HERE

Dinsdagavond 8 juli nodigen de bewoners van de vluchthaven iedereen uit voor een solidariteits-maaltijd op de parkeerplaats voor de vluchthaven. Om 22.00uur, zodra de zon ondergaat, kan iedereen aanschuiven om steun te betuigen aan de groep. Zij kunnen op dit moment alle steun gebruiken! Op woensdag zullen zij de vluchthaven moeten verlaten. Afgelopen vrijdag besloot de rechter dat de vluchthaven leeg moet en gister kreeg de groep te horen dat zij hun hoger beroep op de straat moeten afwachten. Er is geen vervangende woonruimte aangeboden door gemeente en er is geen alternatieve lokatie in zicht. Kom vanavond en neem iets te eten en drinken en een picknickkleedje mee! Ook starten we met de inzameling van slaapzakken en slaapmatjes.

Waar: parkeerplaats Havenstraat 6, Amsterdam
Wanneer: 8 juli zonsondergang (ongeveer 22.00uur)

[persbericht Wij Zijn Hier]

Het Hof heeft het turbo-appel om uitzetting Vluchthaven uit te stellen, niet toegewezen. De vluchtelingen in de Vluchthaven zullen donderdag door de gemeente op straat worden gezet.

Hoger beroep na het kort geding van afgelopen vrijdag, om als nog opvang voor de uitgeprocedeerde asielzoekers te bewerkstelligen, dienst op 15 juli a.s. Dit hoger beroep heeft geen invloed meer op de uitzetting van de vluchtelingen a.s. donderdag.

Het probleem waar de vluchtelingen van We Are Here in de Vluchthaven mee kampen is dat zij nu op straat staan, en zij niet terug kunnen naar hun land van herkomst: een groot deel van de vluchtelingen is afkomstig uit landen die onveilig zijn en waarheen mensen niet kunnen of durven terugkeren en ook niet gedwongen kunnen worden uitgezet: Somalië, Eritrea, Ethiopië (vluchtelingen behorend tot de vervolgde Oromo bevolking), Soedan en Zuid- Soedan en verschillende landen in West- en Centraal-Afrika. In de Nederlandse ambtsberichten en in rapporten van Amnesty International en Human Rights Watch wordt de mensenrechtensituatie deze landen als alarmerend en zorgwekkend omschreven.

De Vluchtmarkt (Ten Katestraat 61-63) has lost the court case against the state, and it will be evicted next Tuesday, July 8.

The verdict of the Vluchtmarkt court case is negative. The judge argued that although the people who live in the squatted buildings are undocumented migrants who have no right to work, to welfare and to a roof, this is a social problem that does not have to fall on the backs of private owners. The judge evaluated the ‘proportionality’ of interests between the squatters and the owner, and ruled that the owner has the right to access its properties at any time. Moreover the judge argued that Rochdale has showed consistent plans to renovate the buildings. However Rochdale has let these properties rot for years, and the only plans presented concern basic mantainance of the structure of the buildings. This means that after the eviction not only a large number of (undocumented) people will be on the streets agains, but also that these buildings will remain empty for much longer.

The costs of the court case, € 1.300, will have to be payed by the migrants: if you want to donate or to organise a benefit, please contact:vluchtmarkt@squat.net

The police has announced that the eviction will take place next Tuesday, July the 8th.

Bron

[Evaluatierapport door ondersteuners van WE ARE HERE]

AMSTERDAM — Op zaterdag 31 mei eindigde de maatschappelijke opvang van 127 bewoners van de voormalige gevangenis aan de Havenstraat. In ‘De Vluchthaven’ bood de gemeente Amsterdam zes maanden lang basisvoorzieningen aan een groep onuitzetbare asielzoekers in samenwerking met maatschappelijke organisaties en vrijwilligers. Die vrijwilligers schrijven vandaag in een evaluatie dat de opvang een succes is, maar dat de gemeente ten onrechte spreekt van ‘te weinig terugkeer’ van asielzoekers.

Haastige spoed

De opvang in de Vluchthaven is met haast ingezet, waardoor het project met vertraging van start ging. Vrouwen die in de voormalige gevangenis woonden, kregen pas na maanden de mogelijkheid om hun eigen kamer van binnen op slot te doen tijdens het slapen. Maar ook de begeleiding van bewoners in cursussen ging pas van start vanaf de vierde maand van het verblijf. Ook het stellen van behandelindicaties voor psychologische behandeling voor 45 bewoners kwam laat op gang, waardoor geen van de bewoners binnen de proefperiode aan behandeling toekwam, terwijl de gemeente begeleiding nu juist als voorwaarde stelde voor een overwogen besluit over de toekomst.

Vertraging

De procedures waarin de asielzoekers zich bevonden, hetzij gericht op terugkeer of op doorreis, hetzij gericht op verkrijgen van een verblijfsstatus, zijn door de haastige start van het project trager verlopen dan voorzien. Daardoor konden niet alle bewoners in de laatste fase van de Vluchthaven tot een besluit over hun eigen situatie en toekomst komen, zoals de gemeente graag had gewild. Dit is niet te wijten aan de asielzoekers. Het pilotproject was nieuw en de bewoners hadden veel trauma- en stressgerelateerde klachten. Bovendien is het asielbeleid steeds in beweging door veranderende situaties in landen van herkomst en wijziging van regels.

Onveilige landen

Het gros van de Vluchthavenbewoners is afkomstig uit landen die onveilig zijn: Somalië, Eritrea, Ethiopië en Soedan en Zuid-Soedan, en verschillende landen in West- en Centraal-Afrika. In de Nederlandse ambtsberichten, rapporten van Amnesty International en Human Rights Watch wordt de situatie in deze landen als alarmerend en zorgwekkend omschreven. Daarom willen en kunnen de meeste bewoners van de Vluchthaven niet terug naar het land van herkomst, hoe hard ze ook mee wilden werken aan een oplossing voor hun problemen.

Asielprocedures

Veel Vluchthavenbewoners hebben de afgelopen periode benut om bewijs te verzamelen voor hun asielprocedure en zijn inmiddels aangemeld voor het indienen van een herhaalde asielaanvraag. Enkelen hebben deze procedure al doorlopen en hebben inmiddels een verblijfsvergunning. Velen zijn nog bezig met hun procedure of zijn hierin vastgelopen. Het verzamelen van bewijs duurt lang en dit lukt zelden als mensen op straat moeten leven. Daarnaast zijn er mensen die zelf in beweging zijn gekomen om terug te keren naar het land van herkomst of door te reizen naar een ander land.

Welbevinden

De opvang heeft ook tot effect gehad dat bewoners van de Vluchthaven hun menselijkheid weer hebben hervonden door onderwijs en andere bezigheden. De asielzoekers en de vrijwilligers zijn dan ook van mening dat de geboden basisvoorzieningen en begeleiding gedurende zes maanden, een groot en positief effect hebben gehad op het welbevinden van de bewoners, die daardoor veel beter in staat waren duidelijkheid te krijgen over hun toekomst en meer besluitvaardigheid toonden, ondanks de vele belemmeringen en verlate start van het project.

Wal en schip

De Gemeente Amsterdam heeft volgens de vrijwilligers een goede keuze gemaakt door deze groep vluchtelingen onderdak en begeleiding te bieden. Omdat het asielbeleid niet sluitend is —ook staatssecretaris Teeven bevestigt dit — moet er iemand zijn die mensen tussen wal en schip opvangt. Dat heeft Amsterdam gedaan, en daarom complimenteren de vrijwilligers in hun evaluatie de gemeente, en met name de burgemeester, met de getoonde ambitie om samen met de bewoners leerervaringen op te doen die later ten goede kunnen komen aan anderen.

Veranderen

De bewoners, vrijwilligers en de gemeente wilden een succes maken van de maatschappelijke opvang in de Vluchthaven. Maar zes maanden is te kort om conclusies te trekken over de opvang. Er is veel gezaaid, op vruchtbare grond, maar er was te weinig tijd om te oogsten. Het stellen van een einddatum lijkt logisch, gezien het huidige politieke debat. Maar het beperkt ook de kans op duidelijkheid voor de bewoners . Zoals niet ieder dossier zich laat vangen in regels en wetten, zo laten ingewikkelde individuele asielaanvragen en een omgeving waarin landen in oorlog verkeren zich niet sturen door een deadline van 1 juni.

Basisvoorzieningen

Nu de Vluchthaven sluit, moet de gemeente de bewoners en andere ongedocumenteerden en asielzoekers elders basisvoorzieningen bieden. Basisvoorzieningen zijn immers nodig om overeind te blijven en ieder mens heeft er recht op, simpelweg op grond van zijn of haar mens zijn. Een mensenrecht is niet gebonden aan voorwaarden, handelen of bepaalde eigenschappen. En dus ook niet aan je verblijfsstatus, de richting waarin je beweegt, de toekomst die je voor jezelf ziet, of besluit over je toekomst. Basisvoorzieningen moeten er gewoon voor iedereen zijn.

Met vriendelijke groet,
namens de vrijwilligers

Henk Griffioen
Imre Kleinlugtenbelt
Marijn van der List
Irene Martens
Daniëlle Roorda
Petra Tensen
Maartje Terpstra

Lees het volledige evaluatierapport

fotos Giles Clark

PERSBERICHT WE ARE HERE – HAVENSTRAAT AMSTERDAM 31-5-2014

De vluchtelingen van We Are Here , die vandaag de voormalige gevangenis in de Havenstraat moesten verlaten, hebben besloten niet te vertrekken.

Redenen hiervoor zijn dat terugkeer naar hun land van herkomst geen optie is. Al willen mensen terug, ze kunnen niet omdat hun land niet veilig is. Bovendien is een groot aantal vluchtelingen nog bezig een verblijfsvergunning te krijgen. Alle vluchtelingen zijn, na twee jaar van hot naar her te moeten, hetzij lichamelijk, hetzij psychisch, te ziek om op straat te overleven. Velen hebben hiervoor ook al jaren zonder papieren in Nederland getracht te overleven en in vluchtelingendetentie gezeten.
Burgemeester Van der Laan heeft zich zeer ingespannen de dakloze vluchtelingen te steunen, en daar zijn de vluchtelingen hem ook zeer dankbaar voor. Nu echter stelt hij dat te veel vluchtelingen niet meewerken aan hun terugkeer. Hetgeen nooit het doel van deze pilot is geweest.

1. In het Rapport van Vluchtelingen Werk Nederland staat zeer duidelijk dat het asielbeleid niet sluitend is en beter en zorgvuldiger moet worden. Veel van de uitgeprocedeerde vluchtelingen zijn slachtoffer van een onzorgvuldige asielprocedure waarbij de bewijzen van bv. hun identiteit of land van herkomst, te zwaar is. (VWN Rapportage over uitvoering individuele hulpaanbod aan Vluchtkerkbewoners,11 sept 2013).

2. Het gros van de vluchtelingen die onder de huidige regels niet in aanmerking komen voor een verblijfsvergunning komt uit landen die onveilig zijn en waarheen mensen niet kunnen terugkeren of kunnen worden uitgezet. Dit wordt bevestigd door rapporten van Human Rights Watch en Amnesty International.

Een reden om te blijven is dat de ‘pilot’ die door de gemeente is gestart, nog niet is afgerond:

a. veel vluchtelingen zijn nog met hun advocaten aan het werk met hun asielprocedure;

b. de feitelijke activiteiten samen met Vluchtelingen Werk om aan verblijf of terugkeer te werken zijn pas na 4 maanden (van de zes) gestart en zijn dus pas twee maanden aan de gang;

c. een onafgemaakte en afgebroken pilot sorteert geen effect;

e. in de doelstellingen van de pilot, die door de gemeente zijn vastgesteld, staat dat de gemeente actie zal ondernemen als mensen buiten hun schuld niet terug kunnen. Dit is tot nu toe niet gebeurd.

Op straat te moeten overleven is inhumaan. Dit wordt bevestigd door de uitspraak van het Europees ECSR (European Committee Social Rights 25-10-2013).

Ook Amnesty International heeft gisteren in een verklaring gesteld dat Het Nederlandse asielbeleid er nooit toe mag leiden dat mensen zonder toegang tot basisvoorzieningen op straat komen te staan. Vooral voor kwetsbare mensen, die al medische of psychische problemen hebben, kan dit grote schade opleveren.

De vluchtelingen van We Are Here blijven in de Vluchthaven tot er een menselijke oplossing is gevonden voor hun probleem. Zij vragen Nederlanders en Amsterdammers, die in het verleden zo hartverwarmend hun solidariteit hebben betoond, opnieuw hun solidariteit en steun te betuigen.

Voor meer informatie:

Ali Juma 0681742840 (English, French and Arabic)
Ilhaam Awees 0686434881 (English, Dutch, Somali and Arabic)

– – – [english] – – –

PRESSRELEASE WE ARE HERE – HAVENSTRAAT AMSTERDAM 31-05-2014

The refugees of We Are Here, who today should have left the former prison in the Havenstraat, have decided not to leave the building.

Reasons for this are that to go back to their countries of origin is no option. Not because they don’t want to, but because those countries are not safe. Besides some of the refugees are still working on their papers. All refugees are, after two years of moving from here to there, either physically or psychologically too ill to survive in the streets. Many have already before tried to survive in the Netherlands without papers and have been in detention.

Mayor van der Laan has been very helpful to support the refugees, for which they are very grateful. But now he states that too many refugees are not cooperating on their return.

1. In the report of VWN it is stated clearly that the asylumsystem is not precise (sluitend) and should be better and more precise (zorgvuldig). Many of the refugees are victims of an imprecise asylum system in which the burdon of proof, for example for their identity or country of origin, is too heavy.

2. Many of the refugees, who do not qualify under the asylum procedure for residency, come from countries that are unsafe and to which people can not return or be deported to. This is also confirmed by reports from Human Rights Watch and Amnesty International.

One reason to stay is that the pilot that the city started, has not been finished yet:

a.many refugees are still working with their lawyers to obtain a residence permit;

b.activities together with VWN to work on staying or returning only started after four months of the pilot (a total of six months) and have therefor only been going on two months;

c. an unfinished and interrupted pilot can not be effective;

d. the goals of the pilot, created by the city, say that the city will be proactive to the Hague to support people who can not return. This has not yet happened.

To survive in the streets in inhumane. This is confirmed by the order of the ECSR (European Committee Social Rights 25-10-2013). Also Amnesty International stated yesterday that the Dutch asylum policy should never lead to putting people in the streets without basic means of subsistence. Especially for vulnerable people, who already have medical or psychological problems, this is very harmful.

The refugees of We Are Here will stay in the Vluchthaven until a humane solution is found for their problem. They call upon the Dutch and Amsterdam people, who in the past have shown their warm support, to again show their solidarity and support.

More information:

Ali Juma 0681742840 (English, French and Arabic)

Ilhaam Awees 0686434881 (English, Dutch, Somali and Arabic)

door Pieter Smit

Burgemeester Van der Laan heeft veel energie gestopt in het steunen van de dakloze vluchtelingen en dat siert hem. Maar nu is hij boos dat veel vluchtelingen niet meewerken aan hun terugkeer. Hij haalde echter vorig jaar Vluchtelingenwerk Nederland er bij om uit te zoeken hoe het nu eigenlijk zit met de asielkansen en de terugkeerbaarheid van de uitgeprocedeerde asielzoekers van Wij Zijn Hier.

Na gedegen onderzoek was hun antwoord tweeledig:
1. Veel meer dan de helft had niet op deze manier afgewezen mogen worden.
2. Van de groep die onder de huidige regels misschien wel terecht is afgewezen, komt een groot deel uit landen waar je met goed fatsoen geen mensen heen uit kan zetten.

Recentelijk bevestigden de Duitse rechter, de Verenigde Naties en twee mensenrechtenorganisaties dit laatste. Daarmee is het mantra dat uitgeprocedeerden automatisch terug moeten, definitief van tafel. Zowel Duitsland als de EG, als een snel groeiend deel van de tweede kamer menen dat het daarom onjuist is om zulke mensen zonder enige kans om hun eigen broek op te houden, op straat te gooien.

Onlangs gaf ook staatssecretaris Teeven toe dat het asielbeleid niet sluitend is, en hij gebruikte zelfs het woord ‘onuitzetbaren’. Daarmee is ook de overeenkomst tussen Den Haag en burgemeester weg. Immers, burgemeesters zouden ophouden met zelf opvangen, als Den Haag een sluitend asielbeleid zou verzorgen.

De meeste vluchtelingen hebben dus groot gelijk dat ze niet meewerken aan hun uitzetting. De burgemeester heeft echter het rapport van Vluchtelingenwerk genegeerd en ingezet op een terugkeerquotum, en hij is nu boos op vluchtelingen en activisten omdat die de zelfde mening hebben als Vluchtelingenwerk, de Duitse rechter, de Europese Unie en internationale organisaties.

Het zou de burgemeester sieren als hij de moed had om aan te knopen bij Teeven’s ‘onuitzetbaren’ en ‘niet sluitend’, verder wat minder aan de leiband van de staatssecretaris te lopen, en vooral als hij de door hem elders ingewonnen en ontvangen adviezen serieus zou nemen.

Zondag 2 maart demonstreerde Wij Zijn Hier bij de ambtswoning van burgemeester Van der Laan. De burgemeester ging flink tekeer tegen Nederlandse politiek activisten en de website Indymedia. Ondertussen vroeg hij de vluchtelingen in de demo om begrip dat hij niets voor ze kan doen. Het maakte niet veel uit wie er reageerde, uit verschillende hoeken werden er pogingen gedaan, hij luisterde toch niet. Hieronder een ingezonden brief van J. van Acker aan Het Parool.

De burgemeester hekelt politiek activisme

Wat was de Amsterdamse burgemeester kwaad afgelopen zondag. Op wie? Op de politiek activist. ‘Dat is politiek!’ riep hij verontwaardigd met een wijzende vinger naar mij. Dit gebeurde bij de ambtswoning van de burgemeester tijdens een demonstratie van Wij Zijn Hier, de groep vluchtelingen die al sinds september 2012 actie voert, bekend van o.a. de Vluchtkerk. Op at5 verscheen de ene video na de andere en ook Het Parool berichtte maandag 3 maart over de geagiteerde burgemeester. De polarisatie, die Het Parool kritiekloos overneemt, tussen de vluchtelingen en de zogenoemde activisten (zijn de vluchtelingen na anderhalf jaar actievoeren geen activisten?) slaat de plank mis.

Ik vraag me af sinds wanneer burgemeesters zich van politiek distantiëren? En niet dat het me echt uitmaakt, maar ik heb nooit geweten dat het slecht is om je als burger met politiek te bemoeien. Wat me wel uitmaakt is de verdeel-en-heers-politiek die de burgemeester speelt. (O nee, hij doet niet aan politiek). Wat me ook steekt is dat hij doet alsof hij het beste met de vluchtelingen voor heeft, maar ondertussen niet luistert en zich een felle en zelfingenomen toon aanmeet. Ieder punt van kritiek wordt met behulp van geoefende debattechnieken direct door hem weggehoond.

Doel van de demonstratie was de burgemeester laten zien dat Wij Zijn Hier er nog steeds is en dat er voor een deel van de groep nog steeds geen toegang is tot de meest basale levensbehoeften: een bed, bad en brood. Toen de burgemeester naar buiten kwam om het gesprek aan te gaan werd zijn agenda echter snel duidelijk. Onbeschaamd vroeg hij de vluchtelingen begrip te hebben voor de situatie waarin hij verkeert. Pardon, horen we dat goed? Ja, want het is toch wel erg moeilijk om deze mensen in humanitaire nood te helpen. Er zouden er namelijk meer kunnen komen, het zou politiek (gevoelig) zijn en er is geen geld. De logische vraag die je dan zou moeten stellen: is het aanvaardbaar dat deze angsten het excuus vormen om mensen basisvoorzieningen te ontzeggen? En wat is het realiteitsgehalte van die angsten, of wordt het ons soms aangepraat?

De burgemeester is een man van de wet, daar verwees hij dan ook vaak naar afgelopen zondag. Helaas kregen wij niet de kans uit te leggen dat de uitvoering van de wet het probleem is. Ik zou boeken vol kunnen schrijven over wat er allemaal mis is met de vreemdelingenwet en wat dat in praktijk betekent. Ik zie mensen letterlijk helemaal gek worden en kapot gaan aan wat deze valse wet hen aandoet. En wij, politiek activisten, hulpverleners, en vrienden ruimen het puin. We proberen mensen op de been te houden, mensen onder dak te brengen en met hen te knokken voor een verblijfstitel. Die er, zo leert de ervaring, als je er maar genoeg energie in steekt en snapt hoe die vervelende wet in elkaar zit, regelmatig -jaren te laat- toch komt. Waarom dan al dat lijden en de onomkeerbare schade? O ja, dat heet afschrikkende werking.
Deze realiteit maakt het tot onze plicht om de wet te bekritiseren en ongehoorzaam te zijn, anders zal er nooit wat veranderen. Stel je eens voor dat wetten statisch zouden zijn, dan leefden we nog met slavernij en had ik als vrouw wettelijk gezien niets te zeggen.

Wij Zijn Hier bestaat uit een dappere groep mensen, die zijn opgestaan uit hun isolement en laten zien dat de wet niet klopt. Door bij elkaar te komen en blijven zijn de problemen zichtbaar geworden. Van de burgemeester vragen ze het minimale: een bed, bad en brood. De burgemeester kan het zich niet permitteren om deze problemen over de heg te kieperen en zich te verschuilen achter de wet. Want dat is pas echt (struisvogel) politiek.

J. van Acker is politiek activist, medewerker bij STIL Utrecht en vriendin van Wij Zijn Hier

Zie voor beelden en berichtgeving:
•  Felle burgemeester: ‘Ik ben er voor de vluchtelingen!’ – AT5
•  ‘Wat is er met mijn huis, dit is het huis van de stad!’ – AT5
•  Vluchtelingen zingen na gesprek met burgemeester – Het Parool

Ter herdenking van de doden van Ceuta en Melilla en voor het stoppen van het moorden en opjagen van migranten aan de grenzen van Fort Europa organiseerden WIJ ZIJN HIER en het No Border Netwerk donderdag 27 februari een picketline bij het Spaanse consulaat in Amsterdam.
We willen vrije migratie en vestiging voor iedereen en overal! Vrijheid voor beweging. Ook voor vluchtelingen.

In de laatste week van februari zijn er internatnationale protestherdenkingen voor Spaanse en Marokkaanse consulaten, ambassades en of andere overheidsinstellingen. Dit vanwege het bloedbad die Marokko en Spanje aanrichtten bij de Spaanse enclave Ceuta op 6 februari waarbij minstens 9 onschuldige asielzoekers in koelen bloede vermoord werden en tientallen vluchtelingen gewond raakten.

Donderdag 27 februari 16.00 – 18.00
picketline bij Spaanse Consulaat
Frederiksplein 34 in Amsterdam

Ter herdenking van de doden van Ceuta en Melilla en voor het stoppen van het moorden en opjagen van migranten aan de grenzen van Fort Europa. Georganiseerd door WIJ ZIJN HIER en het No Border Netwerk.

Vrije migratie en vestiging voor iedereen en overal!

Met de heldere eis ‘Opheldering over de doden aan de grenzen van Ceuta en Melilla’ wordt de internationale gemeenschap opgeroepen, om in de laatste week van februari protestherdenkingen te organiseren voor Spaanse en Marokkaanse consulaten, ambassades en of andere overheidsinstellingen afkomstig uit die landen.

Op 6 februari probeerden 400 migranten in een collectieve actie de
zwaar beveiligde grens van de Spaanse enclave Ceuta in Marokko vanuit
zee te overwinnen. Het betreft een van de twee directe buitengrenzen
van de EU op Afrikaanse bodem. De Spaanse Guarda Civil beantwoordde
deze poging om het grondgebied van de EU te bereiken door op mensen in
het water te schieten met rubberen kogels en traangas. Marokkaanse
agenten van de grenspolitie, ondersteund door lokale racisten, namen
vanaf de wal deel aan de moorddadige klopjacht. Tenminste negen mensen
verloren op die dag het leven, en ten minste 50 worden volgens de
groep ‘Illegale mensen uit Sub Sahara in Marokko’ nog steeds vermist.
Tientallen raakten gewond en werden illegaal gedeporteerd naar Marokko.

De moorddadige klopjacht aan de buitengrenzen van de EU is het directe
en door alle EU-lidstaten bewust gekozen gevolg van de uitgebreide
militarisering en de externalisering van de buitengrenzen van de EU.
Het is onderdeel van de oorlog van de EU-migratieregimes en haar
bondgenoten tegen allen die zich het recht nemen op vrij verkeer
tussen Afrika en Europa. De ruim 300 slachtoffers van de ramp bij
Lamperdusa zijn nog niet begraven of een volgende ramp heeft alweer
plaats gevonden. In dit geval laat de Marokkaanse overheid zich als
een betrouwbare poortwachter van de EU inzetten. In de hoop op
bevoorrechte economische en politieke betrekkingen met de Europese
mogendheden creëert Marokko een soort voorgeborchte voor migranten bij
de muren van Fort Europa.

De internationale oproep van Interact (transnationaal netwerk) is in
Nederland overgenomen door de migrantengroep ‘We Are Here’ en het No
Border Netwerk Nederland. Het moet afgelopen zijn met de
militarisering van het grensregime. De grenzen van Fort Europa worden
steeds verder naar Afrika opgeschoven (externalisering van de EU
grenzen). Dat de Marokkaanse staat moet stoppen taken te vervullen wat
betreft EU grenscontroles.
Ofwel: opening van alle Europese grenzen en in het bijzonder bij Ceuta
en Melilla. Vrijheid van beweging en vestiging voor iedereen. En
opheldering over de slachtpartij van afgelopen 6 februari.

Meer informatie zie www.no-border.nl en via 0659640858.
bron:
–  http://www.afrique-europe-interact.net/?article_id=113&clang=0
–  Spaanse grenspolitie schiet met rubberkogels naar migranten

Een korte documentaire over het leven van vluchtelingen in de vluchtgarage in de Nederlandse hoofdstad, Amsterdam. Over hoe mensenrechten, ook in Nederland, maar relatief zijn.

Een productie van Eline Vreugdenhil en Bram Vernhout
Muziek: Tom Schipper

Hoewel Het Parool het zegt te betreuren een aantal beschuldigende uitspraken van Stadsdeelvoorzitter Herrema over de Vluchtgarage zonder wederhoor in de krant te hebben gepubliceerd weigert Het Parool te rectificeren. Op onze beurt betreuren wij dit temeer diverse uitspraken van Herrema onjuist zijn. Wel heeft de krant onderstaande brief van Pieter Smit gepubliceerd in de zaterdageditie van 22 februari onder de kop Gejok over Vluchtgarage:

In het Het Parool van afgelopen woensdag jokt stadsdeelvoorzitter Herrema over
de asielzoekers in de gekraakte Vluchtgarage als hij zegt dat er steeds
vaker gevochten wordt, en het draagvlak in de buurt terugloopt. Kwalijker
is dat hij suggereert dat de problemen allemaal door de bewoners worden
veroorzaakt.

Zeker er is grote onzekerheid en (meestal terechte) terugstuur-angst bij
de ongeveer 70 asielzoekers, met ook af en toe een ferme ruzie. En er zijn
enkele echte incidenten geweest.

Maar het laatste incident tussen bewoners is alweer van weken geleden en
werd mede veroorzaakt doordat GGD eerder passende hulp weigerde aan een
soms ernstig verwarde bewoner.

Ander probleem was dat de problemen van Amsterdam Zuid-Oost ook
een beetje ons pand proberen binnen te kruipen: Twee brutale
drugsdealertjes van buiten waarvan een met een mes dreigde toen bewoners
hem er uit wilden hebben.

Politie is diverse keren gebeld over problemen met dealers en weigerde
aanvankelijk iets te doen. Toen bewoners de andere dealer zelf gingen
aanpakken is er door deze dealer een naar nu blijkt valse aangifte
gedaan, die nu ook als zodanig door justitie wordt onderzocht.

Herrema gebruikt nu deze valse aangifte van een bij de politie bekende
drugsdealer als argument dat de veiligheid niet op orde is.

Herrema’s claim dat het draagvlak in de buurt flink is afgenomen is
gebaseerd op opmerkingen van drie ongeruste buurtbewoners bijna zes weken
geleden. Sindsdien is twee maal met deze buren gepraat en zijn ze
zichtbaar blijer met de vluchtelingen. Ze blijken vooral boos over dat het
stadsdeel en Amsterdam te weinig doen om de vluchtelingen te helpen. Als
deze drie dus al maatgevend zijn, dan is het draagvlak voor de
vluchtelingen juist toegenomen.

Kortom bewoners worden gelukkig snel beter in incidenten voorkomen,
Herrema verjokte de feiten en geeft de vluchtelingen de schuld van
problemen die grotendeels gewoon Zuid-Oost problemen zijn die de
vluchtelingen juist buiten willen houden. Hij baseert zich bij zijn gejok
op inmiddels herziene meningen en een gejokte aangifte waarbij hij vergeet te
melden dat GGD tot voor kort weigerde passende hulp te geven aan een
verwarde bewoner en dat politie pas sinds enkele dagen meewerkt aan het
weren van dealers.

Heer Herrema, graag maken de vluchtelingen samen met u en uw opvolgers een
succes van de Vluchtgarage!

Pieter Smit is vrijwilliger bij de Vluchtgarage en werkte eerder in
vluchtelingenkampen in Somalie, Sudan en Ethiopie.

Zondag 9 februari demonstreren we voor de basisrechten van vluchtelingen. We willen verblijfsrecht en vrijheid van beweging. We willen recht op zorg en we willen een menswaardig bestaan dat ons door de Nederlandse overheid ontnomen wordt

Bij de ingang van het debatcentrum De Rode Hoed aan de Keizersgracht in Amsterdam zullen we onze stem laten horen. Daar vindt die middag een debat plaats met deporteur Fred Teeven, Eduard Nazarski van Amnesty International en voormalige vluchteling Sander Terphuis. Terwijl ze met elkaar debatteren over de xenofobe stelling ‘als de vreemdeling een gezicht krijgt‘ laten wij ze dat gezicht zien

We zullen demonstreren voor alle vluchtelingen in Nederland. Ook voor hen die niet zichtbaar zijn doordat ze vastzitten in detentiecentra of anoniem over straat zwerven. Wij geven deze mensen een gezicht die Teeven niet wil zien maar die net als elke Nederlander een menswaardig bestaan willen leiden om in vrijheid deel te nemen aan de samenleving

WIJ ZIJN HIER is een aktiegroep van voornamelijk uitgeprocedeerde vluchtelingen waarvan de meesten niet terug kunnen naar het land van herkomst. We zijn niet uitzetbaar hebben geen vrijheid van beweging en krijgen geen verblijfsvergunning. Elke basale mensenrecht wordt ons ontzegt maar sinds september 2012 laten we ons niet meer vertrappen en strijden we voor onze mensenrechten. We vragen aan Teeven de uitspraak van de Raad van Europa uit te voeren om mensen zonder papieren te voorzien in hun basisrechten als voedsel kleding en onderdak

* Wees solidair met vluchtelingen en doe mee!*

Zondag 9 februari demonstratie
De Rode Hoed
Keizersgracht 102 in Amsterdam
16.00 – 18.00

Na een tentenkamp , een kerk, een flat en een kantoor hebben ‘Wij Zijn Hier’  het voormalig huis van bewaring aan de Havenstraat aangeboden gekregen als opvanglocatie voor zes maanden lang.

Vanaf 6 december kunnen 159 mensen van ‘Wij Zijn Hier’ die zich in de tijd van de Vluchtkerk aan hebben gemeld voor het onderzoek naar alle individuele asielzaken door Vluchtelingenwerk Nederland, aan de Havenstraat terecht voor een bed, een bad en brood. Momenteel zitten de vluchtelingen in een pand aan de Weteringschans. Daar moeten ze op vrijdag 6 december uit. Voor de groep van mensen die zich later bij ‘Wij Zijn Hier hebben aangesloten moet nog naar een andere oplossing worden gezocht.

Hoewel de nieuwe locatie het voormalig huis van bewaring is zal er van een detentieregime geen sprake zijn. De bewoners zijn vrij om in en uit te lopen wanneer ze maar willen en ze kunnen bezoek ontvangen. De nieuwe bewoners kunnen er onder begeleiding van vrijwilligers en professionals werken aan het creëren van een toekomstperspectief.

Het aanbod van bed, bad en brood is gedaan door burgemeester Van der Laan. ‘Wij Zijn Hier’ heeft een aantal dagen de tijd om zich te beraden. Aanstaande Woensdag zullen ze Van der Laan laten weten of ze op het aanbod ingaan of niet.

Tuesday 10th of December is International Human Rights day. A day to combine celebration and struggle. This same day our ambassador El Mouthena stands trial in Muenchen. For travelling through Germany…

El Mouthena speelt een belangrijke rol in ‘Wij Zijn Hier’. Hij is al bijna anderhalf jaar de drijvende kracht achter veel acties en protesttochten van de groep van onuitzetbare ongedocumenteerde migranten in Amsterdam. Na een jaar van strijd tegen het Nederlandse migratiebeleid, besloot hij zijn horizon te verbreden en zich meer te gaan richten op het Europese beleid. Hij legde contacten met vluchtelingen en activisten in heel Europa met als doel internationale acties op te zetten. In dat kader was hij op weg naar Rome voor een netwerk-event. Hij had een brief van zijn advocaat bij zich waarin de reden voor zijn reis stond uitgelegd. Desondanks werd El Mouthana toch gearresteerd in Duitsland nadat hij bij een benzinestation werden aangehouden.

El Mouthena zit momenteel vast in Justizvollzugsanstalt München. Zijn toegang tot Duitsland is illegaal verklaard en wordt in zijn geval als een criminele daad gezien. Deze uitspraak is ontzettend zwaarwichtig. Was hij geen bekend mensenrechtenactivist geweest, dan was hij waarschijnlijk teruggestuurd naar Nederland of had hij een kleine boete ontvangen.

Naar alle waarschijnlijkheid zal hij vastzitten totdat de rechtszaak in Muenchen zal plaatsvinden. Het kan wel twee maanden duren voordat de zaak voorkomt. In eerste instantie mocht El Mouthena geen contact met zijn advocaat opnemen en ze weigerden een vertaler toe te laten tot de verhoren.

El Mouthena zal het heel fijn vinden als je hem schrijft en als je hem op de hoogte blijft houden. Je kunt hem in het Frans, Arabisch, Spaans of Engels schrijven. Wees je ervan bewust dat de post door de Duitse autoriteiten wordt gelezen.

El Mouthena El Marakchi,

Geburtsdatum: 7-1-1989

Postfach 90 06 55

81506 München

Germany

In solidariteit met El Mouthena willen wij graag alle organisaties, groepen en individuen, die zich betrokken voelen bij het protest van de ongedocumenteerde migranten, uitnodigen om El Mouthena te helpen bevrijden.  Teken de petitie!

PERSBERICHT 14-11-2013

Op de vergadering van de Raadscommissie Algemene Zaken van de gemeente Amsterdam, deelde burgemeester van der Laan vanmiddag mee dat de eigenaar van het kantoor aan de Weteringschans (Bayer Pensionskasse) heeft toegezegd dat de bewoners uitstel hebben tot 25 november om het pand te verlaten. In de tussentijd zoekt de gemeente naar een pand om de bewoners onderdak te geven voor een half jaar. In die zes maanden krijgen de uitgeprocedeerde vluchtelingen de tijd om tot rust te komen en te werken aan een toekomst perspectief.

De burgemeester verklaarde dat drie elementen hem tot deze beslissing hebben gebracht: het humanitaire argument dat de situatie van de uitgeprocedeerde vluchtelingen onmenselijk is; de zwaarwegende uitspraak van de European Committtee of Social Rights van 25 okt j.l. waarin wordt gesteld dat vluchtelingen recht hebben op onderdak, voedsel en kleding; en tenslotte het inzicht dat een ‘terugkeerbeleid’ dat mensen op straat zet, averechts werkt, omdat vluchtelingen dan alleen bezig zijn te overleven en niet kunnen nadenken over hun toekomst.

Volgende week verwacht te burgemeester dat staatssecretaris Teeven bij de begrotingsbehandeling van Justitie, meer financiële ruimte zal creëren om uitgeprocedeerde vluchtelingen te ondersteunen. Ook zal de Staatssecretaris EUR 4500 pp. ter beschikking stellen bij terugkeer.

Tijdens de vergadering benadrukten vrijwilligers, kerken en de vluchtelingen zelf, dat de huidige situatie, waarin de vluchtelingen al meer dan een jaar van hot naar her trekken, ziekmakend, onmenselijk en dus onverantwoord is.

Op dit moment verblijven naar schatting 180 vluchtelingen in het Vluchtkantoor. Een klein deel van de ‘oude’ groep heeft inmiddels elders onderdak wegens medische problemen, of is in hernieuwde procedure. Nieuwe vluchtelingen hebben zich bij de groep gevoegd. Welke voorwaarden de gemeente stelt aan het verblijf en voor welke vluchtelingen het aanbod van de gemeente dit geldt, is niet duidelijk.

Voor meer informatie:
Marjan Sax 0629057798
Elke Uitentuis: 0624908575
Osman:0685473706

Tot 25 November kan ‘Wij Zijn Hier’ in ieder geval op de Weteringschans 109 blijven. Van der Laan gaat er van uit dat de gemeente daarna de groep voor 6 maanden opvang kan aanbieden in Amsterdam.

Hieronder de opnames van de livestream van de gemeenteraadsvergadering van 14 November. Eerst de bevlogen verhalen van verschillende betrokkenen gevolgd door de reactie van Burgemeester Van der Laan.

Gister beweerde Staatsecretaris Teeven nog tijdens het debat in de Balie onder leiding van Arnon Grunberg, dat Somalië veilig genoeg was om naar terug te keren. Dit terwijl zowel Vluchtelingenwerk Nederland als de UNHCR vorige week tijdens het ronde tafel gesprek in de Tweede kamer aangaven dat het niet het geval is. En dit terwijl een van de vluchtelingen die op 5 November gedwongen is uitgezet, net gewond is geraakt bij een bomaanslag.

Maandag werd bekend gemaakt dat Said Ahmed, die op 5 November door Nederland onder dwang is uitgezet naar Mogadishu, gewond is geraakt bij een bomaanslag. Said Ahmed was een van de 25 mensen die gewond is geraakt in het Maka-Al-Mukarama hotel, waar de terroristische aanval plaatsvond. De daad is opgeëist door de Al-Shabaab, een islamitische terroristische organisatie.

Ahmed, die jaren in Nederland heeft gewoond, zegt zijn draai niet te kunnen vinden in de grote chaotische stad. Hij heeft geen familie en vrienden en voelt zich erg onveilig. “Ik zat voor de ingang van het hotel en raakte gewond aan mijn rechterhand door de bomaanslag. Ik vrees hier voor mijn leven, want het is hier echt heel gevaarlijk. Ik snap niet dat ze hier naartoe hebben kunnen uitzetten.”

Op Woensdag 10 November bezocht Bayissa het Goese Lyceum in Zeeland. Hij vertelde aan een groep leerlingen van 16-17 jaar over de invloed die het vluchtelingen beleid in Nederland op zijn leven heeft en de problemen van de groep rondom Wij Zijn Hier. De leerlingen nemen deel aan het project ‘Going Glocal’ van University College Roosevelt in Middelburg. De leerlingen krijgen een kort programma van vier lessen over de minder bekende kant van het migratiebeleid. Na de presentatie van Bayissa waren de leerlingen in de gelegenheid vragen te stellen en volgde een korte discussie. De leerlingen waren geïntrigeerd door het verhaal van Bayissa en het Goese lyceum ziet Wij Zijn Hier graag terug om meer leerlingen te vertellen over het onrecht van het vluchtelingenbeleid in Nederland. Het lyceu was Bayissa erg dankbaar voor zijn bezoek.

Vanavond 23.15, Nederland 2:
‘Duivelse Dillema’s’, een film over de Vluchtkerk

De voormalig partijleider Jacob de Bont (Helmert Woudenberg) is solidair met de vluchtelingen in de Vluchtkerk en zit aan bij hun laatste avondmaal. Om opnieuw aandacht te krijgen voor hun uitzichtloze situatie verzendt hij een tweet waarin hij claimt dat hij door de vluchtelingen is gegijzeld. In korte tijd explodeert het nieuws. Amir (Bright O. Richards) de leider van de vluchtelingen is woedend. Met zijn actie criminaliseert De Bont de vluchtelingen en geeft de overheid een argument om hard in te grijpen. De Bont probeert zijn fout te herstellen, maar de nieuwshype is niet meer terug te draaien. Met de ME voor de deur tikt de tijd weg. Wat moeten ze doen?

Een film van Kees Vlaanderen en Paul Ruven

Donderdag 7 November was er een ronde tafelgesprek over het asiel- en vreemdelingenbeleid in de Tweede Kamer georganiseerd. Hieronder een uiteenzetting van wat er tijdens de eerste drie blokken is gezegd. Het eerste blok behelsde het landenbeleid, het tweede blok gemeentelijke opvang en het derde blok  opvang en terugkeer.

Blok 1. Landenbeleid
Sprekers: Dhr. J. Kuipers  van Vluchtelingenwerk Nederland en Dhr. R. Bruin van UNHCR (UN Refugee Angency)

Dhr. R. Bruin: De grootste stroom van vluchtelingen die Nederland binnenkomt is afkomstig uit Somalië. Vanuit Nederland worden er mensen nar Somalië gedwongen uitgezet. De UNCHR adviseert niet uit te zetten naar Somalië omdat de situatie in het land onveilig en onvoorspelbaar is. Vluchtelingen uit omringende landen keren vaak wel terug naar Somalië maar het lukt dan niet om weer een bestaan op te bouwen. Velen verlaten het land dan ook weer in afzienbare tijd.

Dhr. J. Kuipers: Het Nederlandse landenbeleid is gebaseerd op ambtsberichten van buitenlandse zaken. In deze ambtsberichten wordt de expertise van mensenrechtenorganisaties vaak niet meegenomen en daarom zijn deze ambtsberichten vaak niet dekkend. De expertise van de maatschappelijke organisaties zou dus moeten worden meegenomen. Ook zou de IND zich niet alleen moeten beperken tot de ambtsberichten. In het geval van Somalië geven zowel Human Right Watch als Amnesty International aan dat van gedwongen terugkeer naar het land geen sprake zou mogen zijn. De IND zou ook deze uitspraken mee moeten wegen tijdens een asielprocedure.

Dhr. R. Bruin: Nederland is het eerste Europese land dat is overgegaan op uitzettingen naar Somalië. Andere landen doen dat niet, maar geven Somaliërs ook geen verblijfsvergunning, met als gevolg dat er een toename is van het aantal illegalen. Dat is dus ook geen oplossing.

Dhr. J. Kuipers: Helaas lukt het nog steeds niet om een Europees landenbeleid te creëren. Europese lidstaten hebben allen een ander beleid. Dat zou gelijkgetrokken moeten worden.

Blok 2. Gemeentelijke opvang
Sprekers: Dhr. K. Keesmaat van het Vluchthuis Den Haag, Dhr. Y. Osman van ‘Wij Zijn Hier’ en Burgemeester E van der Laan.

Dhr. E van der Laan: Spreekt namens de 4 grote steden: Amsterdam, Rotterdam, Utrecht, Den Haag. Hij laat weten dat gemeenten formeel geen rol spelen in de opvang van ongedocumenteerden, maar dat dit in de praktijk niet vol te houden is. De grote steden hebben te maken met een toename van ongedocumenteerde inwoners.

De uitspraak van de Europese commissie voor Sociaal Recht is volgens Van der Laan van groot belang en hij gaat ervan uit dat de uitspraak door de rechter onderstreept zal worden. Hij noemt de reactie van Teeven dan ook te laconiek. Volgens Van der Laan moeten we alvast ons gaan voorbereiden op het creëren van opvangmogelijkheden. Door het bestuursakkoord van 2007 zijn gemeenten niet in de mogelijkheid om opvang te bieden aan ongedocumenteerden, maar dit akkoord is allang door de realiteit ingehaald. Toen het akkoord werd opgesteld ging men ervan uit dat het asielbeleid sluitend zou worden en dat is geenszins het geval. Dat moet nu maar eens erkend worden en daar moet op geanticipeerd worden.

Van der Laan wil opvang kunnen bieden en rekent daarbij op steun van het rijk. Het is volgens hem zaak om de basisvoorwaarden van onderdak, eten en kleren te gaan verzorgen. Het hoeft volgens hem ook niet duur te zijn want de infrastructuur, organisaties en netwerken zijn aanwezig in alle 4 grote steden. Tot nu toe waren ze gebonden aan het bestuursakkoord en konden ze niet meer dan burgerinitiatieven ondersteunen, maar de uitspraak van ECSR biedt eindelijk mogelijkheden.

Wel vind Van der Laan dat alle vluchtelingen individueel begeleid moeten worden. Het rapport van Vluchtelingenwerk, dat onlangs in opdracht van de gemeente Amsterdam is uitgevoerd, laat zien dat een grote groep van ‘Wij Zijn Hier’ kans heeft op een verblijfsvergunning. Maar er zijn er ook bij die volgens het VWN rapport voorbereid zouden moeten worden op terugkeer naar het land van herkomst.

Dhr. K. Keesmaat:  Geeft aan dat de criteria die bij het landenbeleid gehanteerd worden discutabel zijn. Hij zegt dat onder andere Irak onterecht veilig is verklaard. Daarbij zijn mensen hier al vaak heel lang en raken vervreemd van het land van herkomst. Keesmaat zegt dat de verantwoordelijkheid voor de groep van ongedocumenteerden die hier in Nederland verblijven en die veelal onuitzetbaar zijn gebleken, niet langer in de handen moet liggen van een handjevol vrijwilligers. Hij pleit voor structurele opvang gecoördineerd vanuit de gemeente en het rijk.

Dhr. Y. Osman: Legt uit dat ‘Wij Zijn Hier’ bijeen is gekomen omdat ze allemaal in het asielgat terecht zijn gekomen en dat ze dit onrecht op de politieke agenda wilden zetten. Hij verteld over de reis door Amsterdam: van de tuin van de Diaconie, naar het tentenkamp op de Notweg, de Vluchtkerk, De Vluchtflat en nu het Vluchtkantoor. De faciliteiten laten te wensen over of zijn er gewoon niet en ook is er lang niet altijd genoeg eten.

Osman  laat weten dat de groep aan het overleven is en dat ze op geen enkele wijze kunnen nadenken over de toekomst. Osman zegt dat het absoluut noodzakelijk is om vanuit een rustige plek je voor te kunnen bereiden op een toekomst. Zolang dat niet geboden is, is praten over wat voor toekomst dan ook, geen optie.

Het enige wat de hele groep wil is de mogelijkheid een leven op te bouwen. Ze willen kunnen studeren, kunnen werken en de basisfaciliteiten moeten voorhanden zijn.  Het rijk en de gemeente zouden hun verantwoordelijkheid moeten nemen en voor opvang en de eerste levensbehoeften moeten gaan zorgen. De uitspraak van ESBR is een troef in handen van de gemeentes om nu eindelijk dat te doen wat ze eigenlijk al die tijd al willen. ‘Wij Zijn Hier’ vraagt Van der Laan dan ook om opvang, verwarming, eten en kleren op korte termijn te bieden. Naar alle waarschijnlijkheid staat de groep volgende week weer op straat.

Osman geeft aan dat veel leden van ‘Wij Zijn Hier’ bijzonder slechte ervaringen hebben met DT&V.  Er is een groot wantrouwen ten opzichte van deze organisatie.

Blok 3: Opvang en terugkeer (15.15-16.15 uur)
• Vluchtelingenwerk Nederland, dhr. J. Kuipers
• Raad van Kerken, mevr. C. van der Vlist
• INLIA, dhr. J. van Tilborg
• Bridge to better, mevr. H. Hamstra
• Stichting Maatwerk bij Terugkeer, mevr. L. van Goor
• Asieladvocate, mevr. L. Blijdorp

Mevr. C. van der Vlist: Noemt de afwachtende houding van de overheid na de uitspraak van het ECSR teleurstellend. Er moet erkend worden dat het niet langer een optie is om mensen die uitgeprocedeerd zijn op straat te zetten. Wanneer mensen moeten terugkeren, moeten ze daar goed op voorbereid worden. Vanaf de straat een terugkeer regelen is onmogelijk gebleken.

Mevr. H. Hamstra: Wil uitgaan van de kracht van mensen. Het doel van de organisatie waarvoor ze werkt is om mensen die terugkeren goed voor te bereiden zodat ze in het land van herkomst aan het werk kunnen of een bedrijf op kunnen zetten. Ook Hamstra pleit voor opvang omdat een goede begeleiding tot terugkeer niet mogelijk is vanaf de straat. Wel zegt ze dat mensen gericht op herbevestiging bij elkaar geplaatst moeten worden zodat iedereen de neus dezelfde kant op heeft staan.

Mevr. L. van Goor: Zegt dat de vertrektermijn van 16 weken te kort is om goed voorbereid terug te kunnen keren. Ook is het investeringsbudget dat mensen meekrijgen vaak niet afdoende of mensen krijgen helemaal niks. Ook zij vindt het absoluut noodzakelijk dat mensen worden opgevangen gedurende het proces dat moet leiden tot herbevestiging in het land van herkomst.

Daarbij klaagt ze over het gebrek aan structureel overleg tussen de overheid en de maatschappelijke organisaties. Er zijn teveel organisaties die naast elkaar werken in plaats van met elkaar. Uitermate verwarrend vindt ze ook dat het terugkeerbeleid per lidstaat in Europa verschilt. Dat zou gelijk moeten worden getrokken.

Mevr. L. Blijdorp: Er is sprake van een groeiende groep langdurige illegalen. Zij worden zelf verantwoordelijk gesteld voor hun vertrek. En zelfs wanneer duidelijk is dat mensen onuitzetbaar zijn wil men ze geen opvang of verblijfsvergunning bieden omdat men bang is voor de zuigende aantrekkingskracht die dit zou kunnen hebben op andere potentiele migranten. De groep van ongedocumenteerden in ons land kost veel geld. Ze hebben vaak ernstige medische problemen omdat ze op straat leven of ze worden bijvoorbeeld heel lang in detentie gezet, terwijl allang is aangetoond dat na 4 maanden verblijf in detentie de kans dat iemand uitgezet kan worden nagenoeg verkeken is. Dit kost de overheid bakken met geld terwijl we om de oren worden geslagen met bezuinigingen. Het ontmoedigingsbeleid is duurkoop.

Blijdorp is niet te spreken over de onzorgvuldigheid waarmee asiel procedures worden afgehandeld. Er worden veel fouten gemaakt. Ook het buitenschuld beleid functioneert niet. Ze geeft wel aan dat het contact tussen asieladvocaten en de IND de laatste jaren is verbeterd. Het contact met DT&V is echter slecht. Hun dossiers zijn vaak niet compleet. Dit geld zeker voor 40 % tot 50% van de zaken die ze behandelen. Daarbij zetten ze mensen die net te horen hebben gekregen dat ze uitgeprocedeerd zijn en het land moeten verlaten, vaak ontzettend onder druk. Op het moment dat het proces van terugkeer in gang wordt gezet, trekken ze hun handen er echter zo goed als volledig van af.

Dhr. J. Kuipers: Het is aangetoond dat ons sobere regime niet werkt. Ook detentie niet. Het draagt niet bij aan een effectieve terugkeer. In Zweden worden mensen die voorbereid worden op hervestiging in het land van herkomst in open AZC’s opgevangen. Dat werkt veel beter.

Ook onderstreept hij dat de enorme focus op terugkeer een averechts effect heeft. Er moet per individu altijd goed bekeken worden of terugkeer wel de beste optie is. Wanneer dit zo blijkt te zijn dan moet je ook rekening houden met de absoluutheid die doorklinkt in de term. Hij geeft zelf de voorkeur te spreken over herbevestiging.

door: Ernst van den Hemel

Essay voorgedragen op de avond Duivelse Dilemma’s, georganiseerd door debatcentrum De Balie in Amsterdam en de Humanistische Omroep (HUMAN).

Het was een belangrijk moment in de wereldgeschiedenis, 26 augustus 1789: De Verklaring van de Rechten van de Mens en de Burger. Het eerste artikel luidt: ‘De mensen worden vrij en  met gelijke rechten geboren en blijven dit’. Kortom, vanaf die datum hebben alle mensen aangeboren, onvervreemdbare rechten.

Maar, amper twee jaar later, in 1791, schreef Olympe de Gouges De Verklaring van de Rechten van de Vrouw en de Burger. Het eerste artikel hiervan luidt, in vrije vertaling: ‘Vrouwen worden vrij en met gelijke rechten geboren. Net als de man.’

Wat bleek, deze universele rechten bleken de helft van de mensheid uit te sluiten. Meer nog, als je bedenkt dat andere vormen van uitsluiting nog eeuwen doorgingen. In zijn beroemdste speech verwees Martin Luther King naar de eveneens universele onvervreemdbare rechten die genoemd worden in de Onafhankelijkheidsverklaring en constateerde dat er ook in de twintigste eeuw nog genoeg te doen viel: ‘I have a dream that one day this nation will rise up and live up to its creed: ‘We hold these truths to be self-evident: that all men are created equal’.

En, in de jaren zestig in San Francisco, gebruikte homorechtenactivist Harvey Milk min of meer de zelfde woorden om te wijzen op het feit dat homoseksuelen geen aanspraak op deze aangeboren, onvervreemdbare gelijkheid konden maken.

Dus, in retrospect, kunnen we zeggen dat deze onvervreemdbare, universele rechten in feite neerkwamen op rechten voor blanke, heterosexuele mannen.

Hoe kan dit? Hoe komt het dat universele, aangeboren, onvervreemdbare mensenrechten telkens weer geconfronteerd worden met mensen voor wie ze toch maar weinig bescherming bieden?

De Duitse filosofe Hannah Arendt schreef over dit paradoxale effect van mensenrechten in het stuk ‘The Perplexities of the Rights of Man’. Arendt constateerde dat het steeds juist de rechtelozen zijn – diegenen voor wie mensenrechten überhaupt bedacht zijn – die de grootste moeite hebben hun recht te halen. Arendt wees erop dat ondanks de ervaringen van de Tweede Wereldoorlog, en ondanks de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens van 1948, er nog steeds miljoenen statenlozen op drift waren, en Westerse staten maar moeizaam bereid bleken om op te komen voor deze non-burgers. Mensenrechten lijken voornamelijk te bestaan voor mensen die al rechten hebben. Het zouden dan ook eigenlijk burgerrechten moeten heten, zo stelde Arendt.

Wellicht. Maar er valt ook iets op aan de steeds terugkerende discussie rondom de universele dimensie van mensenrechten. Telkens weer worden mensen geconfronteerd met een blinde vlek, iets dat altijd al aanwezig, maar onzichtbaar was. Iemand die er wel bij hoort (het is immers een mens), maar toch geen, of in mindere mate, aanspraak kan maken op mensenrechten. Tot iemand een podium beklimt. Dan wordt het anders. Dan blijkt opeens de uitsluiting. En, erger nog, die uitsluiting kan blijken uit dingen die voorheen vertrouwd en neutraal waren. Bijvoorbeeld: een van de wijzen waarop de uitsluiting van de vrouw werd verdedigd was door haar te associeren met het huishouden. Een vrouw zou een huishoudelijk wezen zijn, geen politiek wezen, en daarom zou zij geen behoefte hebben aan basale burgerrechten. Door te claimen dat vrouwen ook politieke wezens kunnen zijn, politiseerde Olympe de Gouges dus ook de huiselijke sfeer. Of, nog een voorbeeld: een van de strategieën die Harvey Milk inzette bestond eruit om alle homo’s aan te zetten om uit de kast te komen (dit was in de jaren zestig in Amerika lang geen vanzelfsprekende of risicoloze handeling). Als zou blijken, het onvermijdelijk gevolg, dat iedereen wel een homosexueel in zijn of haar omgeving heeft, dan worden de ware gevolgen van de uitsluiting plotseling en van dichtbij pas zichtbaar. Als een zoon, dochter, buurman, buurvrouw, broer, zus, onderwijzer of vriend plotseling homo blijkt te zijn, worden vertrouwde dingen plotseling onderdeel van een politieke uitsluiting. Kortom, deze debatten rondom mensenrechten weten telkens ook de meeste vertrouwde zaken fundamenteel te bevragen, en zij bieden nieuwe mogelijkheden.

Dit is ook wat de Vluchtkerk doet voor het bestaan van illegalen in Nederland. Voor het eerst zijn het ´illegalen’ zelf die actie voeren. En zij maken iets zichtbaar waarvan men misschien wel liever heeft dat het bedekt blijft. Het ongemak zit hem niet alleen in het feit dat Nederland volgens een hele trits aan organisaties de mensenrechten schendt (daar liggen klaarblijkelijk maar weinig mensen wakker van), maar misschien is het echte ongemak dat de behandeling van de ongedocumenteerde migrant iets zichtbaar maakt over ons huis, en de medeplichtigheid ervan.

De Franse filosoof Etienne Balibar stelt: De grenzen zijn niet langer bij de grenzen. De grenzen zijn, in deze tijden van migratie en globalisering, een beetje overal. Dat wil ook zeggen dat ogenschijnlijk neutrale, normale dingen kunnen functioneren als manieren om die grens te controleren en te handhaven. Voor een uitgeprocedeerde vluchteling kunnen normale zaken als een fietscontrole, gezondheidszorg, een achttiende verjaardag, openbaar vervoer, of een potje voetballen in de publieke ruimte, grenscontroles zijn. Het zijn de dingen die zo onlosmakelijk onderdeel zijn van ons leven dat we vaak niet eens meer doorhebben wat voor fundamentele rol ze spelen in ons leven, de dingen die ons huis tot ons huis maken hebben het in zich om grenscontroles te worden. De strafbaarstelling van illegaliteit is bijvoorbeeld een expliciet middel om, waar de migrant ook is, een constante grenscontrole uit te voeren. Zo wordt heel Nederland permanent ingezet om iemands wil om hier te blijven te breken, ook als deze persoon niet weg kan. Heel Nederland, heel ons vertrouwde huis, wordt ingezet om een ontmoedigingsbeleid uit te voeren. Het resultaat: Nederland als ontmoedigingsmachine.

Voor eenieder die de groep van de Vluchtkerk een beetje volgt is het eindpunt niet ondenkbaar:  Als de grens overal is, is op een gegeven moment de Derde Wereld, de plek waarvan we, hoe cynisch ook, gewend zijn dat er humanitaire rampen gebeuren, de plek waarvan we gewend zijn dat mensenrechten er niet vanzelfsprekend zijn, die plek is straks niet langer elders maar ook hier. Het is de plek rondom de uitgeprocedeerde migrant. De dag komt naderbij dat het Rode Kruis wegens een humanitaire noodsituatie een vluchtelingenkamp in moet richten, niet in de Sahara, maar in Nederland.

Olympe de Gouges, Martin Luther King en Harvey Milk bedreven een politiek die allereerst iets zichtbaar maakte, die erop wees dat het vertrouwde zelfbeeld misschien nog eens opnieuw bekeken moest worden. Op een soortgelijke wijze vragen de mensen van de Vluchtkerk om meer dan alleen een humanitaire geste, ze dagen ons ook uit om onszelf te bevragen. Wat willen we van ons huis?

Neem deze avond. Ik krijg als spreker, als rechthebbende, als belastingplichtige burger met een ID op zak, betaald om het hier over een van meest prangende politieke zaken van het moment te hebben. Maar diegenen over wie het eigenlijk gaat, die het het beste zeggen (Wij Zijn Hier), de mensen van de Vluchtkerk, die kunnen hier niet voor betaald krijgen. Als zij wel betaald zouden worden, volgt er een torenhoge boete. Terwijl zij juist de experts zijn, zij kunnen ons uit de eerste hand iets vertellen over ons vertrouwde Nederland wat wij doorgaans niet eens doorhebben.

Een oplossing is niet zo makkelijk gevonden. Vaak wordt een pasklare oplossing geëist voor er iets kan veranderen. Analyses klinken vaak naïef of ontoereikend.  Andere mensen zijn bang dat een oplossing niet denkbaar is zonder het vertrouwde huis geweld aan te doen. Deze avond heet niet voor niets Duivelse Dilemma’s. Maar wat de Vluchtkerk toont is dat ons huis al lang en breed onderdeel is van een ontmoedigingsmachine. Wegkijken is geen optie. Er is werk aan de winkel. We beginnen pas net met luisteren naar de moedige vluchtelingen die vanuit het buitenland dat Nederland heet tot ons spreken. Ik begin met het overmaken van mijn gage aan Wij Zijn Hier.

5 November, 2013, Amsterdam

Het pensioenfonds van ‘Bayer’, het Duits farmaceutische bedrijf, dat in het bezit is van het kantoorpand op de Weteringschans 109 waar momenteel ‘Wij Zijn Hier’ verblijft, had de groep van vluchtelingen gedagvaard. ‘Bayer PK’ zegt het gebouw zelf nodig te hebben voor eigen gebruik nadat het meer dan een jaar heeft leeggestaan. Wij Zijn Hier, de groep van vluchtelingen waarvan de asielaanvraag is afgewezen maar die allen om verschillende redenen niet in staat zijn om terug te keren naar het land van herkomst, had het pand betreden nadat een groep van krakers het pand voor hun had opengesteld op 3 Oktober 2013.

Op Maandag 4 November had de civiele rechtszaak moeten plaatsvinden, maar deze is op het laatste moment afgezegd.  ‘Wij Zijn Hier’ besloot het verweer te staken omdat zij niet tegen de wens van de eigenaar in het pand willen verblijven. Zij verklaren geen inbreuk te willen doen op de eigendomsrechten van Bayer PK.  Op 11 November zal de rechter uitspraak doen en zal bekend worden gemaakt op welke termijn de groep van Vluchtelingen het pand moet verlaten.

CBRE (de bemiddelaar van Bayer PK) heeft aangegeven dat de gemeente Amsterdam aan zet is. Zij voelen zich niet verantwoordelijk voor een falend asielbeleid. Eventueel kunnen de vluchtelingen wel iets meer tijd winnen wanneer de gemeente toezegt om op korte termijn voor onderdak te gaan zorgen.

De Europese Commissie voor het Sociale Recht heeft afgelopen week de Nederlandse overheid geadviseerd onderdak, eten en kleding te verlenen aan alle vluchtelingen die in Nederland en onuitzetbaar zijn. Dit advies zou een aanleiding voor gemeenten kunnen vormen om terug te komen op het convenant met het Rijk in 2009, waarbij afgesproken werd dat gemeenten geen vluchtelingen zonder papieren opvangen. Burgemeester van der Laan en ‘Bayer PK’ zijn nu in gesprek. ‘Wij Zijn Hier’ hoopt dat de onderhandelingen tussen beide partijen zullen voorkomen dat zij half November weer op straat staan.

Ook zal binnenkort bekend worden gemaakt of de aanklacht die het CBRE heeft ingediend ingetrokken zal worden of dat de groep van vluchtelingen zal worden aangeklaagd. Dit zal worden besloten door het CBRE in samenspraak met de gemeente Amsterdam en de politie.

Zaterdag 2 November presenteerde ‘We Are Here’ zichzelf op de Afrikadag. Gelukkig was de ‘We Are Here band’ eindelijk weer in de gelegenheid op te treden!

Het mooie optreden van de zichtbaar genietende muzikanten, werd gevolgd door een  gesprek over ‘We Are Here’ en de migratiepolitiek. Osman, Bayissa, Elke (supporter We Are Here) en PvdA politicus Sander Terphuis werden op het podium geïnterviewd door een moderator. Ze vertelden onder andere over de onzorgvuldigheden in de asielprocedure die leiden tot het asielgat. Het asielgat ontstaat wanneer een vluchteling volgens de Nederlandse wet geen recht heeft om hier te blijven, maar deze persoon ook niet uitgezet kan worden. Een persoon die zich in deze situatie bevindt, wordt tegenwoordig gewoon op straat gezet en hij moet zichzelf maar zien te redden. Dat terwijl je in Nederland zonder  verblijfsvergunning op geen enkele manier gebruik kan maken van sociale voorzieningen. Daarbij is ook de vluchteling die zich in het asielgat bevindt verantwoordelijk voor zijn eigen vertrek en constant in overtreding. Hij loopt daarom altijd het risico om  opgepakt te worden en gevangen te worden gezet in een detentiecentrum. ‘We Are Here’ protesteert al meer dan een jaar tegen de huidige Nederlandse regering omdat zij het ontstaan van het asielgat structureel ontkennen en dus ook geen verantwoordelijkheid nemen. Het informeren van het publiek over deze complexe situatie is daarom een belangrijk onderdeel van het protest.

Foto’s Mannette van Ingenegeren

Op Zaterdag 26 Oktober vond er voor de poorten van Schiphol vanaf 13:00 uur een demonstatie tegen deportaties plaats. Dit protest was georganiseerd door het No Border netwerk en een aantal leden van ‘We Are Here’ waren daarbij aanwezig. Het protest werd gevolgd door een herdenking van de Schipholbrand. Acht jaar geleden vond de Schipholbrand plaats in het cellencomplex van het detentie- en uitzetcentrum op Schiphol-Oost bij Oude Meer. Er zaten op dat moment minimaal 268 mensen zonder papieren in het complex opgesloten. Het was toen al bekend dat het complex niet aan de veiligheidseisen voldeed. Er kwamen 11 mensen om het leven en nog eens 15 mensen raakten gewond. Tijdens de herdenking werden er kaarsen aangestoken ter nagedachtenis aan de overledenen.

De ‘We Are Here band’ zal weer optreden! In November zal de ‘We Are Here band’ weer twee concerten in Amsterdam geven: tijdens de Afrika dag in het Koninklijk Instituut voor de Tropen (2 November) en voorafgaand aan de premiere van een film over de Vluchtkerk in De Balie (5 November). Meer informatie volgt snel!

Verslag: Alied Blom

Op maandagochtend 14 oktober is op uitnodiging van VTU Tweede-kamerlid
Marit Maij (PvdA) in het Vluchtkantoor geweest om van enkele
vluchtelingenvrouwen het verhaal te horen. VTU hoopte hiermee haar, en via
haar wellicht de PvdA, enig begrip bij te brengen van de tekortkomingen
van de Nederlandse asielprocedure.

Nadat zij in het Vluchtkantoor was rondgeleid door Oumar, Thomas en
Bahisha, heeft Maij gedurende ruim twee en een half uur de geschiedenissen
aangehoord van drie vrouwen, Abeba, Freweyni en Ruth uit Eritrea, daarbij
getolkt door Negede. Wij hadden de vrouwen voorbereid om hun hele verhaal
te vertellen, en dat hebben ze heel overtuigend gedaan. Er waren nog zeker
twaalf andere vrouwen aanwezig die in doodse stilte alles aanhoorden.

Wij wilden twee dingen duidelijk maken aan Maij: dat het werkelijke
vluchtmotief van deze vrouwen helemaal niet aan de orde is geweest in de
uiterst onzorgvuldige asielprocedure, en waarom zij onmogelijk terug
kunnen naar hun land.

De vragen van Maij hadden vooral betrekking op de procedure: ‘hoe vaak heb
je je advocaat gesproken?’, ‘hoe lang duurde het voor je werd afgewezen?’,
‘heb je hulp gekregen van VluchtelingenWerk?’ en ‘hoeveel heb je moeten
betalen aan je ‘reisagent’?’.
In de korte discussie die we hadden, heeft ze twee keer benadrukt dat het
toch om individuele gevallen gaat en dat ze niet als groep beoordeeld
kunnen en mogen worden. Onze tegenwerping dat het weliswaar om individuele
gevallen gaat, maar dat ze een aantal factoren gemeenschappelijk hebben,
bijvoorbeeld dat de beoordeling van deze ‘individuele gevallen’ door de IND ernstig
tekort schiet en dat ze niet terug kunnen keren naar het land van herkomst,
werd door haar niet echt gehoord.

Marit Maij is te veel politicus om zich direct omver te laten praten, maar
wij hopen in een vervolgafspraak begin november haar nog wat onder druk te
zetten.

VTU: Marjan Sax, Ellen Santen, Negede Kumbi, Mieke Maassen, Marijke
Crusifix, Alied Blom

Vandaag kwamen de dames van liefdadigheidsorganisatie Barmhartbox samen met tweede kamer lid Harry van Bommel 200 dozen vol met eten en andere belangrijke benodigdheden brengen naar het Vluchtkantoor. Dat is een flinke voorraad, iedereen blij!

BarmHartBox is een Nederlandse stichting bestaande uit vijf jonge ambitieuze, maatschappelijke geëngageerde, en idealistische vrouwen. BHB wil op een positief kritische wijze een stuwende kracht zijn en een bijdrage leveren aan een menswaardige ontwikkeling van welvaart en welzijn voor armen, wezen en vluchtelingen.

Op Maandag 14 Oktober 2013 hadden Jo en ik een afspraak met drie dames uit de buurt. We hebben hun uitgelegd waarom we nu in deze buurt zijn neergestreken. Zij willen ons graag uitnodigen voor een ontmoeting in het buurthuis. We hebben deze uitnodiging geaccepteerd, maar er is nog geen datum vastgesteld. Wanneer er een datum is geprikt, laten we het jullie weten.

Thomas

Mamadou heeft de taak groep gevormd die verantwoordelijk is voor het vergaren van voedsel voor vluchtelingen. Wil je hem helpen, stuur dan een email naar hulp.wijzijnhier@gmail.com

En dan hieronder een lijst van spullen die nodig zijn. Heb je dingen in je voorraadkast staan of ben je in de mogelijkheid wat extra producten in te slaan, breng ze dan naar Weteringschans 109!

We zoeken nog enekele electrische kookplaten om zelf te koken

Veel tafels en stoelen zijn nu ook gevraagd!

Om te eten en te drinken:

zwarte thee
koffie
sap, liefst multi-vitamine
suiker
olijfolie
rijst
groente
tomatensaus/blokjes
groente in blik (bijvoorbeeld bonen)
fruit
chocopasta
pindakaas
halal vlees
brood

tandenborstels
tandpasta

bekers/bestek/borden

bezems
blik en veger

asbakken
schoonmaakmiddelen
chloor

Bedankt voor jullie support!

Het waren en zijn nog steeds bewogen dagen en we hebben ook ditmaal weer op brede steun vanuit de samenleving mogen rekenen. Daarom willen wij hier iedereen bedanken die ons een helpende hand heeft toegestoken:

We willen OT301 bedanken dat wij daar een nacht hebben mogen verblijven en het veganistische restaurant ‘De Peper’ omdat ze tijdens ons verblijf in de oude filmacademie ons hebben voorzien van koffie, thee en een heerlijk ontbijt.

We willen de mensen van het W.G terrein bedanken voor hun gastvrijheid en lunch.

We willen de raad van kerken bedanken dat zij een back-up plan voor drie dagen opvang voor ons hebben georganiseerd. We hebben uiteindelijk alleen in ‘De Bron’ in Watergraafsmeer overnacht en zij hebben ons ook een heerlijk ontbijt aangeboden.

We willen de buurtbewoners uit Oost bedanken voor het brengen van beddengoed

We willen De diaconie en de Hebron (Noorderkerk) bedanken voor het opvangen van de mensen die ziek zijn.

We willen we het Wereldhuis bedanken voor de fantastische lunch die zij ons aanboden.

We willen Rampenplan bedanken voor het verzorgen van het avondeten, al drie dagen in een rij.

We willen het Rode kruis bedanken voor het brengen van dekens en tandenborstels.

We willen M3 bedanken dat we gebruik mochten maken van twee opslagboxen.

En we willen de krakers bedanken dat ze voor ons een gebouw hebben bezet en op deze manier er voor hebben gezorgd dat we weer voor even een dak boven ons hoofd hebben.

Heel erg bedankt allemaal!

Gistermiddag heeft een groep sympathisanten van de vluchtelingen een kantoorpand op de Weteringschans 109 bezet. Zij hebben de vluchtelingen uitgenodigd om het pand te gebruiken als noodopvang zodat ze hun actie voort kunnen zetten voor een menselijk asielbeleid.

Tijdens de gemeenteraads vergadering van de Centrale Stad is met grote meerderheid (GL, SP, D’66, PvdA) een motie aangenomen van GL waarin de burgemeester wordt gevraagd bij Staatssecretaris Teeven te pleiten voor een humaan terugkeerbeleid. Daarnaast vraagt de gemeenteraad aan den Haag om opvang ‘met perspectief’ te realiseren voor uitgeprocedeerde vluchtelingen, om te werken aan een legaal verblijf, of terugkeer, of doormigratie naar een ander land. Tot er een oplossing is zal de gemeente particuliere initiatieven voor tijdelijke opvang ter zijde staan.

Burgemeester van der Laan, die afgelopen maandag nog het ‘aanbod’ van Staatssecretaris Teeven ondersteunde voor opvang in Ter Apel in een VBL (Vrijheids Beperkende Locatie), toonde zich op de Raadsvergadering bereid de motie uit te voeren. Hij legde uit dat het de gemeente niet is toegestaan voor opvang te zorgen en de middelen ook beperkt zijn. Anderzijds is het ook duidelijk, mede dankzij het rapport dat VluchtelingenWerk Nederland (VWN) over hen uitbracht, dat de actievoerende vluchtelingen zichtbare slachtoffers zijn van een niet sluitend vreemdelingenbeleid. Het gaat echter niet alleen om deze groep, er zijn veel meer vluchtelingen in de stad die hulp nodig hebben. Daarom bepleit hij in een brief aan de Staatsecretaris een open opvang voor vluchtelingen in de Randstad. Hij citeerde uit het rapport van VWN dat om te werken aan terugkeer, vluchtelingen zich sterk en zeker moeten voelen. Dat kan niet als men op straat leeft.
Om het gat op te vangen dat er bestaat tussen het huidige vreemdelingenbeleid en een wenselijker situatie, zal de gemeente ondersteuning blijven bieden aan particuliere initiatieven voor tijdelijke opvang, zoals ze tot nu toe deed in de Vluchtkerk en de Vluchtflat.

Rond 18.00 uur verzamelde zich een grote groep sympathisanten voor het kantoorpand op de Weteringschans en werd het gebouw gekraakt. De vluchtelingen uit de Vluchtflat arriveerden in twee bussen en betraden onder gejuich en applaus hun nieuwe onderkomen. De politie, die snel ter plaatse was, keek vanaf de overkant van de straat toe en vertrok na enige tijd. Het pand staat ruim een jaar leeg en is eigendom van een Duitse investeringsmaatschappij. Het kantoorgebouw heeft vijf verdiepingen, is geheel leeg en in uitstekende staat.
Onderhandelingen zullen worden geopend met de eigenaar om toestemming te krijgen voor tijdelijk verblijf van de vluchtelingen. De toezegging van de gemeente om dit verblijf te ondersteunen zal hier hopelijk bij helpen.

De vluchtelingen, moe van hun rondgang door de stad van de afgelopen dagen, zijn de sympathisanten zeer dankbaar voor hun hulp. Het is al de derde keer dat zij door hen uit de brand worden geholpen. Ze danken ook iedereen die steun heeft gegeven en zijn blij dat de gemeente Amsterdam opnieuw zijn vluchtelingen omarmt.
Zij gaan door met hun actie voor een menselijk en rechtvaardig asielbeleid en roepen iedereen op hen te blijven steunen, te komen helpen, te doneren of sympathie te betuigen.

Giften zijn welkom op rekening 609060 Stichting XminY o.v.v. ‘wij zijn hier’.

Voor informatie: Elke Uitentuis 0624908575

www.wijzijnhier.org
Facebook: Wij zijn hier.
Twitter @wijzijnhierNL

Vandaag heeft een groep sympathisanten het pand Weteringschans 109 bezet. Zij hebben de vluchtelingen uitgenodigd om het pand te gebruiken als noodopvang zodat ze hun actie voort kunnen zetten.

   Welkom in De Vluchtschans, also known as The Nightwatch (Foto Hans)

Wij hebben dit gedaan omdat er geen oplossing voor deze mensen komt, niet van de gemeente, niet van de landelijke overheid.

Wij zien Weteringschans 109 niet als oplossing: deze actie moet vooral gezien worden als een broodnodig dak boven een moedige protestactie en niet als alternatief voor dit beleid.

Alhoewel zowel landelijke politici als lokale politiek het erover eens zijn dat deze groep een fundamenteel probleem in de omgang met vluchtelingen aankaart, zien wij de situatie van deze moedige groep alleen maar verslechteren.

Wij kunnen alleen maar een klein gedeelte van de leegstaande ruimte van Amsterdam aanbieden. Maar een dak is niet voldoende. Om hun actie voort te kunnen zetten is alle hulp welkom. Van eten tot financiele donaties, van advies tot simpelweg medemenselijkheid.

We hopen dat het nieuwe onderkomen gezien wordt als een uitnodiging aan iedereen die zich niet medeplichtig wil laten maken aan dit vreemdelingenbeleid.

Voor verdere inlichtingen verwijzen wij jullie graag naar:

www.wijzijnhier.org

Voor komende nacht heeft de Protestantse kerk ‘de ARK’, in Amsterdam Noord haar deuren geopend voor de vluchtelingen.
adres: Aakstraat 60, Amsterdam Banne Buiksloot.

Om 12 uur vandaag zullen de vluchtelingen van ‘Wij Zijn Hier’ naar de Raadsvergadering van de Centrale Stad gaan, die om 13.00 uur begint.
Onderdak voor de vluchtelingen wordt onder de actualiteit onder punt 2 behandeld.

Om 15.00 uur zijn de vluchtelingen welkom in de tuin van het Wereldhuis van de Diaconie, Nieuwe Herengracht 20.
Daarna vertrekt de groep om 19.00 per fiets en openbaar vervoer naar kerk ‘de Ark’ in Amsterdam Noord voor de nacht.

Gisteren hebben de vluchtelingen de dag doorgebracht op het WG terrein, waar cafe ‘Budapest’ eten verzorgde.
De nacht werd doorgebracht in kerk ‘De Bron’ in de Watergraafsmeer. Ook daar werd weer eten gemaakt, deze keer door de mobiele keuken van ‘Rampenplan’

De vluchtelingen zijn blij met de gastvrijheid die zij ontmoeten bij hun rondreis door Amsterdam. Er wordt eten gekookt en gebracht, geld gestort, solidariteit getoond.
Het laat opnieuw zien dat er brede steun is voor het probleem dat zij belichamen: een onzorgvuldig asielbeleid waardoor mensen die gevlucht zijn voor oorlog en geweld niet mogen blijven in Nederland maar ook niet terug kunnen naar hun land van herkomst.

De vluchtelingen kunnen alle hulp goed gebruiken en vrijwilligers om te helpen met praktische zaken zijn zeer welkom.
Nodig zijn: dekens, veldbedden en slaapmatten, pompen voor luchtbedden, bakfietsen en andere vervoermiddelen

De vluchtelingenvragen de bewoners in Banne Buiksloot en Amsterdam Noord een grote gunst: hun huis open te stellen om te kunnen douchen.
Giften zijn welkom op rekening 609060 Stichting XminY, ovv ‘wij zijn hier’.

Voor informatie: Marjan Sax 0629057798 – Osman:0685473706

www.wijzijnhier.org
Facebook: Wij zijn hier.
Twitter @wijzijnhierNL

De groep van vluchtelingen die gister de Vluchtflat hebben moeten verlaten, zijn vannacht opgevangen in OT301. Dit culturele centrum heeft slaapplek geboden en het ontbijt verzorgd. Vanmiddag om 14:00 uur zal de groep naar het W.G terrein vertrekken. Ze kunnen daar de middag verblijven. In het begin van de avond zullen ze naar de Watergraafsmeerkerk vertrekken, waar ze vannacht kunnen overnachten. Daarna is nog onduidelijk waar ze naartoe kunnen gaan.

Aangezien de gemeente Amsterdam aangegeven heeft geen hulp meer te willen bieden en er ook geen andere organisatie op dit moment structureel hulp kunnen bieden, is de groep afhankelijk van particuliere initiatieven en burgers die het aandurven een meer gastvrij en vriendelijk Nederland voor te stellen. Aangezien het logistiek veel organisatie vergt om van plek tot plek te moeten trekken, vragen wij alle Amsterdammers, die zich het lot van deze groep van vluchtelingen ook aantrekt, om te komen helpen. Je kunt helpen met de transport van spullen, het vergaren of bereiden van eten en de coordinatie van de verplaatsing. Neem contact op via: hulp.wijzijnhier@gmail.com

Vandaag, 30 september, zijn de onuitzetbare  vluchtelingen  uit de Vluchtflat vertrokken. Hiermee zijn zij hun belofte nagekomen. Er is voor 1 nacht onderdak in een voormalig kraakpand aan de Overtoom in Amsterdam, OT301. Naar verder onderdak wordt gezocht.  In een gesprek dat de vluchtelingen vanochtend hadden met Burgemeester van der Laan werd duidelijk dat de gemeente Amsterdam niet langer bereid is voor opvang te zorgen.

Tevens heeft de Burgemeester  de woningcorporaties in Amsterdam onder druk gezet om niet aan vervolgopvang mee te werken.De Burgemeester herhaalde het aanbod van staatssecretaris Teeven: indien de vluchtelingen uit de Vluchtkerk bereid zijn om terug te keren naar hun land van herkomst, en lopende  procedures beëindigen, kunnen zij opvang krijgen in een VBL (Vrijheid Beperkende Locatie) in Ter Apel. Met dit aanbod negeert de Staatssecretaris het feit dat veel vluchtelingen al hebben meegewerkt aan hun terugkeer, maar dit niet is gelukt, omdat hun landen van herkomst hen niet terugnamen, of te gevaarlijk zijn om naar terug te gaan. Ook heeft een groot aantal vluchtelingen (verschillende malen) in detentie gezeten, maar zijn zij weer op straat gezet omdat uitzetting niet mogelijk bleek. De vluchtelingen voelen zich onder druk gezet omdat aan onderdak de voorwaarde van terugkeer is verbonden. Daarom  vragen ze bedenktijd tot vrijdag, maar dat is door de gemeente geweigerd. Aan terugkeer is door de staatssecretaris wel een verhoogde premieverbonden van 4500 Euro. Maar zoals een van de leiders zei: “Wij zijn hier niet gekomen voor geld, wij zoeken veiligheid.”

Teeven legt met dit voorstel de adviezen van VluchtelingenWerk Nederland (VWN) , naast zich neer. VWN heeft op verzoek van burgemeester Eberhard van der Laan 159 zaken opnieuw onder de loep genomen. Uit hun recent verschenen tussenrapport blijkt dat zeker 60% (94 van de 159) van de uitgeprocedeerde vluchtelingen een  kans maken om een verblijfsvergunning te krijgen. Het rapport van VWN bevestigt  dan ook dat een groot deel van de groep inderdaad het slachtoffer is van een onzorgvuldig asielbeleid. Zij pleiten  voor opvang  in Amsterdam, in ieder geval zolang het onderzoek nog gaande is, en ook voor terugkeer en doormigratie. Het voorstel van Teeven  biedt geen oplossing.  Het traject dat hij voorstelt is door het overgrote deel van de groep allang zonder succes doorlopen. Ook betekent het een ontkenning van de kansen die er liggen nu VWN met zorg de individuele zaken uitpluist. Het rapport van VWN bevestigt dat de asielprocedure onzorgvuldig is, en dat aan de vluchtelingen onredelijke eisen worden gesteld om hun vluchtverhaal en/of identiteit te bewijzen.

voor informatie:

Marjan Sax 0629057798

Elke Uitentuis 0624908575

Osman 0685473706

Dinsdagmiddag om 2 uur verlaten we OT 301.
Waarheen weet nog niemand.
Woensdag spreekt de Gemeenteraad onze zaak.
Wij Zijn Hier zal er ook zijn, in de Stopera.
we verzamelen in de tuin van de Diaconie, de Wereldtuin aan de Nieuwe
Herengracht, waar het allemaal begon.
En donderdag naar de Tweede Kamer in Den Haag voor de Commissievergadering Veiligheid en Justitie over het Vreemdelingenbeleid 18.00 uur

Je kunt meedoen, meekijken en ook meebetalen.
Bank 609060 van  Stichting XminY Beweging, o.v.v.
WIJ ZIJN HIER

Wij Zijn Hier at Facebook.
http://wijzijnhier.org
Twitter  #wijzijnhierNL
Email: wijzijnhierNL@gmail.com

no borders between us

Staatssecretaris negeert feit dat vluchtelingen uit de Vluchtkerk niet terug kunnen keren naar hun land van herkomst.

Staatssecretaris Teeven biedt alle bewoners van de Vluchtflat 12 weken vrijheid beperkende verblijf aan in Ter Apel (VPL ter Apel), mits zij allen verklaren terug te willen keren naar het land van herkomst. Dit voorstel heeft  de Gemeente Amsterdam meegedeeld aan de leiders van ‘Wij zijn hier’, de vluchtlingen in de Vluchtflat, op vrijdagmiddag 27 September. Met dit aanbod negeert de Staatsecretaris het feit dat veel vluchtelingen al hebben meegewerkt aan hun terugkeer. maar dit niet is gelukt,  omdat hun landen van herkomst hen niet terugnamen, of te gevaarlijk zijn om naar terug te gaan. Ook heeft een groot aantal vluchtelingen (verschillende malen) in detentie gezeten, maar zijn zij weer op straat gezet omdat uitzetting niet mogelijk bleek.

Daarnaast legt de Staatsecretaris met dit voorstel de adviezen van VluchtelingenWerk Nederland (VWN)^[1], naast zich neer. VWN heeft op verzoek van burgemeester Eberhard van der Laan 159 dossiers van de vluchtelingen opnieuw onder de loep genomen. Uit het recent verschenen tussenrapport blijkt dat zeker 60% (94 van de 159) van de uitgeprocedeerde vluchtelingen een reële kans maakt een verblijfsvergunning te krijgen. Het rapport van VWN bevestigt dat de situatie waarin de vluchtelingen zich bevinden het resultaat is van een onzorgvuldige asielprocedure,  waarbij bovendien aan  vluchtelingen onredelijke eisen worden gesteld om hun vluchtverhaal en/of identiteit te bewijzen. Ook bekritiseert VWN het feit dat Nederland een land als Somalie veilig verklaart om naar terug te keren, terwijl organisaties als Human Rights Watch en Amnesty International rapporteren dat Somalie te gevaarlijk is om asielzoekers naar terug te sturen. VWN pleit voor opvang voor alle vluchtelingen uit de Vluchtkerk om in rust en onder begeleiding een toekomstperspectief te ontwikkelen, hetzij  voor een legaal verblijf in Nederland of voor terugkeer naar het land van herkomst of doormigratie naar een ander land. VWN heeft de gemeente Amsterdam gevraagd de gehele groep in de stad opvang te bieden zolang het onderzoek naar de dossiers nog gaande is. 

Vanaf Maandag 30 September staat de vluchtelingen van ‘Wij zijn hier’ op straat. Alle hulp wordt stopgezet en er is geen zicht op onderdak. Het voorstel van Teeven  biedt geen oplossing.  Het traject dat hij voorstelt is door het overgrote deel van de groep allang zonder succes doorlopen. Ook betekent het een ontkenning van de kansen die er liggen nu VWN met zorg de individuele zaken uitpluist. ‘Wij zijn hier’ vraagt de Burgemeester van Amsterdam dan ook afstand te doen van het voorstel van de Staatssecretaris  en op het advies van VWN in te gaan. Het verlenen van onderdak en zorg is misschien een kleine investering op korte termijn, maar kan de eerste stap zijn naar een structurele oplossing voor een landelijk probleem van de uitgeprocedeerde maar niet uitzetbare vluchtelingen. Dus, Van der Laan,  kom over de brug en laat Amsterdam als voorbeeld dienen voor de rest van Nederland.

Voor meer Informatie: Elke Uitentuis  0624908575, Marjan Sax 0629057798